تبيين اثرات كارآفريني بر توسعه پايدار شهري با رويكرد مدل‌سازي معادلات ساختاري (مطالعه موردي: شهر ياسوج)

براي پيشگيري از ناپايداري فضاهاي شهري، بهره برداري بهينه از منابع محدود انساني و طبيعي امري ضروري است. توسعه و ترويج كارآفريني، كه از آن به عنوان موتور توسعه اقتصادي ياد مي شود، يكي از مهم ترين اهرم هاي مورد تأكيد اقتصاددانان و انديشمندان در راستاي نيل به توسعه پايدار شهري است. هدف از پژوهش كمي و كاربردي حاضر، كه با تركيبي از روش هاي توصيفي ـ تحليلي و علي انجام شده است، تبيين اثرات كارآفريني بر توسعه پايدار شهري است كه به صورت موردي در شهر ياسوج انجام شده است. ابزار اصلي پژوهش جهت گردآوري داده هاي ميداني، پرسشنامه محقق ساخته است كه روايي و پايايي آن با رعايت مباني تحقيقات ميداني تأييد شده است. جامعه آماري پژوهش را شهروندان ساكن در شهر ياسوج تشكيل مي دهد (98130 نفر) كه داراي سن بالاتر از 15 سال بوده اند و با توجه به محدوديت هاي مالي و زماني، 383 نفر از آن ها به عنوان نمونه آماري برآورد شد و پرسشنامه ها به صورت كاملاً تصادفي در ميان شهروندان توزيع گرديد و در نهايت با توجه به مخدودش بودن تعدادي از پرسشنامه ها، اطلاعات گردآوري شده 375 نفر با استفاده از نرم افزارهاي SPSS و Amos مورد تجزيه و تحليل قرار گرفته است. نتايج پژوهش نشان داد برخورداري شهروندان از متغيرهاي تشكيل دهنده كارآفريني با ميانگين 3.31، بالاتر از حد متوسط بوده و ميانگين محاسبه شده براي توسعه پايدار شهر ياسوج با مقدار 3.02، در سطح متوسط قرار دارد و ميانگين پايداري اقتصادي، اجتماعي و زيست محيطي به ترتيب 2.47 (پايين تر از حد متوسط)، 3.31 و 3.30 (بالاتراز حد متوسط) بوده است. نتايج سنجش برازش مدل ساختاري طراحي شده در خصوص اثر كارآفريني بر توسعه پايدار شهري نشان داد معيارهاي برآورد شده مدل مذكور در تطبيق با معيارهاي پيشنهادي در وضعيت مطلوبي قرار دارند و كارآفريني با اثر كل 0.662، داراي تأثير آماري معناداري بر توسعه پايدار شهري بوده است و توانسته است 44 درصد از واريانس توسعه پايدار شهري در محدوده مطالعاتي را تبيين نمايد.