سنجش و ارزيابي ميزان تاب‌آوري فضايي محلات مركزي شهر كاشان در برابر زلزله

امروزه توجه به مبحث تاب‌آوري در جهت ايجاد جامعه‌اي انعطاف پذير در برابر بلاياي طبيعي حائز اهميت فراواني است. افزايش تاب‌آوري شهرها در برابر بلاياي طبيعي به ويژه زمين لرزه‌ها به ميزان زيادي در كاهش اين خسارات و همچنين زمان بهبودي جوامع موثر است. در اين ميان برنامه‌ريزان و مديران شهري به منزله مهم‌ترين نهادهاي درگير در طراحي كالبد شهرها نقشي اساسي در افزايش تاب‌آوري جوامع شهري در برابر زمين لرزه دارند. مفهوم تاب‌آوري، مفهوم جديدي است كه بيشتر در مواجهه با ناشناخته‌ها و عدم قطعيت‌ها به‌كاربرده مي‌شود. هدف از انجام اين تحقيق سنجش و ارزيابي ميزان تاب آوري فضايي در محلات مركزي شهر كاشان مي باشد. روش تحقيق، توصيفي تحليلي است و ابزار اصلي گردآوري داده‌ها پرسشنامه محقق ساخته مي‌باشد. جامعه آماري مورد مطالعه ساكنين محلات مركزي شهر كاشان مي‌باشد، كه جهت تجزيه و تحليل نتايج حاصل از پرسشنامه از آزمون آنوا از طريق نرم افزار SPSS و همچنين از روش مدل يابي ساختاري(SEM) با استفاده از نرم افزار Amos و آزمون T استفاده شده است. نتايج اين تحقيق نشان داد كه محلات از نظر شاخص اقتصادي، كالبدي و اجتماعي با يكديگر و از نظر شاخص تاب‌آوري با وضع ايده‌آل تفاوت معناداري دارد. همچنين متغيرهاي اجتماعي، اقتصادي و سطح درآمد در ميزان تاب‌آوري تاثير داشته‌اند.جامعه آماري مورد مطالعه ساكنين محلات مركزي شهر كاشان مي‌باشد، كه جهت تجزيه و تحليل نتايج حاصل از پرسشنامه از آزمون آنوا از طريق نرم افزار SPSS و همچنين از روش مدل يابي ساختاري(SEM) با استفاده از نرم افزار Amos و آزمون T استفاده شده است. نتايج اين تحقيق نشان داد كه محلات از نظر شاخص اقتصادي، كالبدي و اجتماعي با يكديگر و از نظر شاخص تاب‌آوري با وضع ايده‌آل تفاوت معناداري دارد. همچنين متغيرهاي اجتماعي، اقتصادي و سطح درآمد در ميزان تاب‌آوري تاثير داشته‌اند.