تأثير سطوح مختلف آبياري و كود نيتروژن بر عملكرد دانه و راندمان مصرف آب در لوبياقرمز (Phaseolus vulgaris L.)

بهبود راندمان مصرف آب از طريق مديريت‌هاي زراعي از جمله مهم‌ترين راهكارهاي مؤثر و كم‌هزينه در مديريت آب مزارع كشاورزي است. به منظور بررسي تأثير كم‌آبياري و كود نيتروژن بر عملكرد و كارآيي مصرف آب در لوبياقرمز، آزمايشي در قالب طرح بلوك‌هاي كامل تصادفي با آرايش تيماري كرت هاي خردشده در منطقه ساوه و در سال 1395 اجرا گرديد. تيمار كم‌آبياري به عنوان عامل اصلي شامل آبياري در سطح 40 درصد تخليه رطوبتي خاك (تيمار عدم تنش)، آبياري در سطح 50 درصد تخليه رطوبتي خاك و آبياري در سطح 60 درصد تخليه رطوبتي خاك و عامل فرعي شامل مصرف كود نيتروژن در سطوح صفر (شاهد)، 25، 50 و 100 درصد نياز نيتروژني گياه بود. نتايج نشان داد كه تنش خشكي در شرايط آبياري بعد از 60 درصد تخليه رطوبتي خاك، باعث كاهش شاخص سطح برگ، زيست توده گياهي، تعداد دانه در واحد سطح و نهايتاً عملكرد دانه لوبياقرمز شد؛ در صورتي كه تنش خفيف رطوبتي (50 درصد تخليه رطوبتي خاك) كاهش معني‌داري در تعداد دانه توليدشده در واحد سطح و عملكرد نسبت به تيمار آبياري مطلوب، ايجاد نكرد. همچنين راندمان آب مصرفي در هر دو سطح تيمار كم‌آبياري نسبت به تيمار آبياري كامل در لوبياقرمز افزايش يافت. نتايج همچنين نشان داد كه مصرف كود نيتروژن نسبت به عدم مصرف آن موجب بهبود صفات رشدي، عملكردي و نهايتاً راندمان مصرف اّب در لوبياقرمز گرديد. به‌طور كلي مي‌توان بيان نمود كه مصرف 50 درصد از كل نياز نيتروژني گياه لوبياقرمز در همه سطوح رطوبتي، مي‌تواند منجر به توليد مطلوب دانه و راندمان مصرف آب درگياه لوبياقرمز گردد.