مخارج بهينه سلامت، ارزش پولي يك زندگي آماري و سرمايه سلامت در ايران

افزايش سطح درآمد در دهه‌هاي اخير منجر به افزايش سهم مخارج سلامت از منابع اقتصاد شده است و اين امر به نوبه خود منجر به بهبود وضعيت سلامت و كاهش نرخ مرگ‌و‌مير شده است. ارزش پولي كاهش نرخ مرگ‌و‌مير به مفهومي تحت عنوان ارزش پولي يك زندگي آماري مي‌انجامد كه اين مطالعه پس از رفع نواقص مدل هال و جونز (2007) و بهره‌گيري از رهيافت برنامه‌ريزي پويا (در يك مدل ادوار زندگي) به محاسبه و بررسي پويايي‌هاي آن براي 19 گروه سني طي دو دهه اخير مي‌پردازد. پس از محاسبه ارزش پولي يك زندگي آماري، سرمايه سلامت گروسمن (1972) در قالب چارچوب نظري هال و جونز (2007) تبيين و محاسبه مي‌شود. نتايج اين مطالعه نشان مي‌دهد مطلوبيت حاصل از بهبود وضعيت سلامت 1410 ساله‌ها داراي بيشترين ارزش پولي نسبت به ساير گروه‌هاي سني است. نتايج نشان مي‌دهند ارزش پولي مطلوبيت حاصل از بهبود وضعيت سلامت نسبت به سن نزولي است به‌طوري‌كه براي سنين بالاتر از 65 سال تقريبا به‌ميزان ارزش پولي مطلوبيت حاصل از مصرف مي‌رسد. سرمايه سلامت نوزادان طي سال‌هاي 1996 تا 2015 بين 2 تا 15 ميليون دلار در نوسان بوده است. نوسان سرمايه سلامت و ارزش پولي يك زندگي آماري وابسته به نوسان درآمد سرانه است كه اين امر مويد ارتباط تنگاتنگ بين درآمد، مصرف، مطلوبيت حاصل از مصرف و ارزش پولي اين مطلوبيت است.