مروري بر وضعيت پارك‌هاي علم و فناوري و مراكز رشد در ايران

در راستاي دستيابي به اهداف توسعه‌اي كشور، نقش مراكز رشد و پارك‌هاي علم و فناوري به‌عنوان دو بازيگر كليدي اكوسيستم نوآوري قابل توجه است. مراكز رشد و پارك‌هاي علم و فناوري نه تنها شكاف‏هاي موجود بين دانشگاه‏ها و ساير بخش‏ها مانند صنعت، كشاورزي و سلامت را رفع مي‌كنند، بلكه با جذب سرمايه‌هاي انساني توانمند و فارغ‌التحصيلان دانشگاهي، روند انتقال فناوري و دانش را نيز تسهيل كرده و حركت به سمت رشد و توسعه اقتصادي دانش‌بنيان را تسريع مي‌كنند. همچنين، ظرفيت‌هاي موجود در پارك‌هاي علم و فناوري، بستر لازم براي تبادل تجربيات و داد و ستد علمي و فناوري با ديگر مراكز مشابه و شركت‏‌هاي دارنده فناوري را فراهم مي‌سازد. از اين‌رو، ارائه تصوير واقعي از وضعيت موجود پارك‌ها و مراكز رشد فعال در كشور در راستاي خط‌مشي‌گذاري و سياست‌گذاري حوزه فناوري در كشور حائز اهميت است. بر‌اساس داده‌هاي جمع‌آوري شده تا پايان تيرماه سال 1397، 36 پارك علم و فناوري و 83 مركز رشد مستقل (غيروابسته به پارك) در 5 منطقه كشور مشغول به فعاليت بوده‌اند. مقاله حاضر كه با جمع‌آوري داده‌هاي طبقه‌بندي شده از طريق پرسشنامه تا پايان تيرماه سال 1397 از 174 مركز فوق با همكاري مركز رشد فناوري اطلاعات و ارتباطات جهاددانشگاهي و دفتر امور فناوري وزارت علوم تحقيقات و فناوري تهيه شده است؛ سعي در بررسي و تحليل هدفمند ابعاد مختلفي از وضعيت پارك‌ها و مراكز رشد ج.ا.ايران مبتني بر استانداردهاي كيفي گزارش‌هاي منتشرشده توسط انجمن بين‌المللي پارك‌هاي علم و فناوري1، دارد.