حقوق اشخاص داراي معلوليت در قانون حمايت از معلولان 1396 با رويكردي بر نامه امام علي (ع) به مالك اشتر

افراد داراي معلوليت به عنوان قشر عظيمي از جمعيت جهان براي بهبود شرايط زندگي‌شان، نيازمند اعمال تبعيض‌هاي مثبت مي‌باشند. ازاين‌رو جهت تضمين بهره‌مندي اين افراد از حقوق و آزادي‌هاي اساسي، سال 1396 قانون حمايت از حقوق معلولان به تصويب مجلس شوراي اسلامي رسيد. در اين پژوهش با نگاهي به نامه امام علي (ع) به مالك اشتر نحوه حمايت حقوقي حاكم اسلامي را از اين قشر آسيب‌پذير جامعه با قانون حمايت از معلولان در ايران مورد بررسي قرار مي‌دهيم.     مقاله حاضـر به روش توصيفي تحليلي و با استفاده از داده‌هاي كتابخانه‌اي مفاهيم موجود در متن نامه امام علي (ع) كه ناظر بر مفهوم افراد داراي معلوليت و توانخواه در گذشته بوده را مورد مطالعه قرار داده و سپس به عنوان الگويي براي جوامع و حكومت‌هاي اسلامي مهمترين اصول انديشه‌هاي حقوقي امام را در ارتباط با افراد داراي معلوليت در سه اصل: 1. الزام آوربودن رعايت حقوق افراد داراي معلوليت، 2. فراگيري حقوق نسبت ايشان و 3. حفظ كرامت انساني مورد بررسي قرار داده است.     نتايج حاكي از آن است كه عناوين موجود در متن نامه را حتي اگر نتوانيم از لحاظ مفهومي توسعه داده و بر معلولان منطبق سازيم ولي از جهت مصداقي هيچ شكي وجود ندارد كه عناوين اين گروه نيازمند را در برگرفته و لذا احكام بيان شده توسط امام شامل اين قشر آسيب‌پذير جامعه مي‌گردد. رعايت اصول فوق، نويدبخش يك جامعه اسلامي است؛ كه در آن حقوق افراد مطابق با كرامت ذاتي آن ها تامين گرديده و همه مردم در برابر قانون يكسان تلقي مي‌شوند.