تفسير ساختاري و محيط رسوبي سازند گچساران با تاكيد بر توالي بخش 1 اين سازند در ميدان نفتي گچساران، فروافتادگي دزفول جنوبي

يكي از مهم ترين واحدهاي چينه شناسي در حوضه رسوبي زاگرس ايران و كشورهاي همجوار سازند تبخيري گچساران بوده كه به عنوان مهم ترين سنگ پوش مخازن سازند آسماري از اهميت اقتصادي بالايي برخورد است. اين سازند در حدود 1200 تا 1600 متر در فروافتادگي دزفول جنوبي ضخامت داشته كه در ميدان نفتي گچساران توالي بخش 1 آن به ضخامت حدود 55 متر مي باشد. به منظور شناخت بهتر تغييرات سنگ شناسي، فابريك هاي رسوبي و محيط رسوبي سازند گچساران در چاه X، ميدان نفتي گچساران در فروافتادگي دزفول جنوبي مورد مطالعه قرار گرفت. عمدۀ فابريك هاي رسوبي مورد مطالعه در اين سازند تحت تاثير فرآيند دياژنز ناشي از تبديل ژيپس به انيدريت بوده كه از مهم ترين آن ها فابريك هاي الواري، انتروليتك و بافت هاي جرياني مي باشند. بر اساس مطالعات صحرايي و داده هاي چاه پيمايي آن چه در منطقه مورد مطالعه رخنمون يافته تاقديسي برگشته بوده و تغييرات عمقي واحدهاي مختلف حاكي از آن است كه بخش 4 سازند گچساران هسته آن مي باشد و اين برگشتي ناشي از كوتاه شدگي صورت گرفته است. با توجه به آلوكم ها، بافت، ساخـت و خصوصيات سنگ شناسي مورد مطالعه در رسوبات اين سازند سه رخساره اصلي كربنات، تبخيري و شيلي در اين سازند مطالعه شد كه حاكي از رسوب گذاري آن ها در يك پلت فرم كربناته تبخيري متشكل از كمربندهاي رخساره اي جزرومدي (سبخا و كفه هاي نمكي) و لاگوني در زمان ميوسن مي باشد. بر اساس مطالعات آناليزهاي ژئوشيميايي، پراش پرتو ايكس و نيز مطالعات ميكروسكوپ الكتروني در زمان تشكيل رسوبات مورد مطالعه سه مرحلۀ سيلابي، تغليظ و خشك شدگي در كاني هاي تبخيري مورد مطالعه قرار گرفت. هم چنين روند تغييرات مقدار برم در طول ستون چينه شناسي حاكي از ورود و تبخير متناوب آب دريا در زمان تشكيل تبخيري هاي سازند گچساران در زمان رسوب گذاري است.