تاثير نگرش به دنيا در ساخت تمدن از منظر قران

انسان بر اساس نوع نگرش خود، در بستر تاريخ حركت مي‌كند و مسير خود را انتخاب مي‌نمايد؛ لذا نوع نگرش انسان به دنيا، در ساخت تمدن اهميت دارد. اين نوشتار با روش توصيفي-‌تحليلي و رويكردي قرآني درصدد است تا تاثير نگرش به دنيا را در ساخت تمدن از منظر قرآن مورد كنكاش قرار دهد. يافته‌ها، حكايت از آن دارند كه از منظر قرآن، سه نگرش كلي به دنيا وجود دارد: نگرش دنيا‌ گريزِ آخرت ‌طلب، دنيا‌ طلبِ آخرت ‌گريز و دنيا‌ دارِ آخرت ‌گرا. در صورت باور به هر يك از اين سه نگرش،در مرحله عمل، سه دنياي متفاوت، اما دو جهان تمدني مغاير، شكل مي‌گيرند. نگرش اول يعني نگرش دنيا گريزِ آخرت طلب، توان ساخت هيچ تمدني را ندارد؛ از ‌اين ‌رو از موضوع جهان‌ تمدني خارج است؛ اما دو نگرش ديگر، قادر به ساخت تمدن ‌اند. يكي ابليسي و ديگري توحيدي كه هر كدام به ‌صورت وجودي مشكك، قابليت استقرار دارند. واژگان كليدي جهان تمدني، نگرش به دنيا، نگرش به آخرت، تمدن توحيدي، تمدن ابليسي.