بررسي ميزان شيوع و عوامل مرتبط با پيگمانتاسيون مخاط دهان در بيماران مراجعه كننده به دانشكده دندانپزشكي و درمانگاه سلامت قم

زمينه و هدف: با توجه به اينكه آسيب‌شناسي ضايعات پيگمانته از خوش‌خيم تا بدخيم متغير است، در دسترس بودن داده‌ها در مورد شيوع، ويژگي‌هاي باليني و عوامل مرتبط با ضايعات پيگمانته دهان مي‌تواند به دندانپزشكان در تشخيص كمك كند. از آنجايي كه تاكنون مطالعه‌اي در زمينه پيگمانتاسيون مخاط دهان در شهر قم صورت نگرفته است، مطالعه حاضر با هدف بررسي شيوع و فاكتورهاي مرتبط با پيگمانتاسيون مخاط دهان انجام شد. روش بررسي: مطالعه حاضر در ارتباط با 2000 نفر از بيماران مراجعه‌كننده به دانشكده دندانپزشكي و درمانگاه سلامت قم انجام شد. تمام افراد از نظر وجود يا عدم وجود ضايعات پيگمانته مورد ﻣﻌﺎﻳﻨﻪ قرار گرفتند و فرم اطلاعاتي شامل: مشخصات دموگرافيك، ويژگي‌هاي باليني ضايعه پيگمانته و تاريخچه پزشكي تكميل گرديد. سپس داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS 20 و آزمون‌هاي آماري كاي اسكوئر و t مستقل مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. يافته‌ها: در مجموع، 496 نفر (24.8 درصد) پيگمانتاسيون دهاني داشتند كه پيگمانتاسيون فيزيولوژيك (46.4 درصد) شايع‌ترين دليل پيگمانتاسيون بود و پس از آن پيگمانتاسيون التهابي (28.2 درصد)، ملانوزيس سيگاري (11.1 درصد)، آمالگام تاتو (2 درصد)، ملانوزيس دارويي (1.8 درصد)، پيگمانتاسيون ناشي از بيماري سيستميك (1 درصد) و بارداري (0.4 درصد) قرار داشتند. در اين مطالعه ارتباط آماري معناداري بين استعمال دخانيات و مصرف دارو با پيگمانتاسيون دهاني مشاهده شد (0.05 P). نتيجه‌گيري: فراواني ضايعات پيگمانته در اين مطالعه 24.8 درصد برآورد گرديد. شيوع پيگمانتاسيون منتشر بيشتر از كانوني و شيوع ضايعات پيگمانته ماكولر بيشتر از ضايعات پيگمانته ندولر بود. شايع‌ترين محل پيگمانتاسيون در لثه به ويژه در ناحيه لثه چسبنده بود.