تأثير فضاي كارآفريني بر صادرات غيرنفتي در كشورهاي منتخب درحال توسعه و توسعه يافته

توسعۀ صادرات غيرنفتي از اولويت هاي سياست گذاري جهت نيل به رشد و توسعه متوازن و همه جانبه در كشورهاي توليدكننده نفت به شمار مي رود. در اين بين، توسعه فضاي كارآفريني با تقويت رويكرد خلاقانه به فعاليت هاي اقتصادي مي تواند از مسير تبديل دانش جديد به محصولات و خدمات جديد سبب كسب مزيت رقابتي در بازارهاي جهاني و توسعه صادرات غيرنفتي شود. بنابراين، تحقيق حاضر سعي نموده تأثير فضاي كارآفريني بر صادرات غيرنفتي را در كشورهاي منتخب در حال توسعه و توسعه يافته طي دوره 2017-2013 تعيين نمايد. به همين منظور، مدل تحقيق با استفاده از داده هاي تابلويي و به روش گشتاورهاي تعميم يافته برآورد گرديده است. نتايج نشان داد، شاخص هاي كل، گرايش، توانايي و اشتياق كارآفرينانه به عنوان جايگزين فضاي كارآفريني به ترتيب با ضرايب 0.31، 0.23، 0.29 و 0.34 بر صادرات غير نفتي تأثير دارند. همچنين، متغيرهاي كنترل شامل توليد ناخالص سرانه، نرخ ارز واقعي و درجه باز بودن اقتصاد به‌ترتيب با ضرايب 0.41، 0.14 و 0.17 بر صادرات غيرنفتي تأثير دارند.