طراحي الگوي آسيب‌شناسي توسعه كارآفريني دانشگاهي و تجاري‌سازي دانش با رويكرد تفسيري ساختاري

امروزه، افزايش سطح تحصيلات نيروهاي انساني و كاهش فرصت‌هاي شغلي به دليل بحران اقتصادي در جهان كنوني، به يكي از معضلات بزرگ جوامع در سراسر جهان تبديل شده است. كارآفريني دانشگاهي به‌منظور يافتن روش‌هاي جديد رقابت، افزايش فرصت‌هاي شغلي، موفقيت در محيط‌هاي نامطمئن و غيرقابل پيش‌بيني و يافتن راه‌حل مقابله با معضلات متعدد در سطوح محلي و جهاني، از اهميت روزافزوني برخوردار است. هدف پژوهش حاضر، شناسايي موانع توسعه كارآفريني دانشگاهي و تجاري‌سازي دانش در دانشگاه‌ رازي با استفاده از رويكرد تفسيري ساختاري است. پژوهش حاضر از لحاظ نوع، كمي، از نظر هدف، كاربردي و از نظر روش‌شناسي، به‌صورت توصيفي تحليلي است. جامعه آماري پژوهش، استادان دانشگاهي و كارآفرينان دانشگاهي در دانشگاه رازي بودند كه با روش نمونه‌گيري هدفمند و با توجه به شاخص‌هايي همچون تجربه، تخصص، تمايل و توانايي مشاركت و در دسترس بودن انتخاب گرديد. براي تهيه داده‌ها ابتدا با مرور مباني نظري و استفاده از نظرات 19 نفر از استادان و كارآفرينان دانشگاهي در دانشگاه رازي، از طريق روش دلفي، مهم‌ترين موانع توسعه كارآفريني و تجاري‌سازي دانش در دانشگاه‌ رازي شناسايي و براي تجزيه‌وتحليل اطلاعات نيز از روش مدل‌سازي ساختاري تفسيري استفاده شد. نتايج پژوهش نشان مي‌دهد كه از بين موانع توسعه كارآفريني دانشگاهي و تجاري‌سازي دانش، انگيزه‌ متفاوت فعالان صنعت و دانشگاه و نبود ارتباطات و شبكه‌هايي ميان سرمايه‌گذاران، فعالان صنعت و دانشگاهيان به‌عنوان كليدي‌ترين عوامل اين پژوهش شناخته شدند.