تأثير بررسي ميزان كيفيت سامانه مديريت آموزش دانشگاه فني‌وحرفه‌اي كشور در زمان همه‌گيري كوويد-19 (مطالعه موردي دانشكده شمسي‌پور تهران)

هدف از اين پژوهش، بررسي و آسيب‌شناسي سامانه مديريت آموزش دانشگاه فني و حرفه‌اي يا سمياد در آموزش مجازي، زمان همه‌گيري ويروس كوويد19 است. با توجه به محدودبودن داده‌هاي موردنياز مراكز مختلف در اين هنگامه شيوع و نوپابودن عرصه آموزش‌هاي مجازي، سعي شده است تا در اين دوره، ميان تأثير آموزش حضوري و مجازي روي استادان و دانشجويان، مقايسه‌اي انجام شود. روش تحقيق در اين پژوهش توصيفي و از نوع پيمايشي است كه از طريق ايجاد پرسش‌نامه و بررسي 21 متغير صورت گرفته است. مواردي از قبيل دسترسي دانشجويان به اينترنت پرسرعت، قابليت انطباق‌پذيري استادان و استفاده از سامانه آموزشي برخط مناسب، شناسايي و پرسش‌هايي براساس مقياس‌بندي و اندازه اين فاكتورها طي يك پرسش‌نامه بررسي شده است. همچنين در محاسبه عدد آلفاي كرونباخ، ميزان 0/962 براي تمامي 21 سؤال به‌دست آمده است. در اين پژوهش از ميان تمامي محاسبات آماري مورد نياز براي نشان‌دادن ميزان تمايل ادامه تحصيل دانشجويان در كلاس‌هاي مجازي يا حضوري، از آزمون‌هاي همبستگي پارامتري و ناپارامتري هم‌زمان استفاده شده است و جامعه آماري، شامل 642 تن از دانشجويان دانشكده شمسي‌پور تهران در تمامي گرايش‌ها است.