سنجش درجه توسعه يافتگي شهرستان‌هاي استان اردبيل با استفاده از روش موريس و تاكسونومي عددي

مطالعه در مورد علل و عوامل تأثيرگذار توزيع غيرمنطقي امكانات براي از بين بردن و يا حداقل كاهش نابرابري‎هاي ناحيه‌اي امري ضروري و بسيار مهم است. روش پژوهش توصيفي تحليلي و بر پايه منابع كتابخانه‌اي پيمايشي و با رويكرد كاربردي است. پژوهش حاضر با 59 شاخص در 4بخش بهداشتي و درماني، اقتصادي، زيربنايي، آموزشي و فرهنگي با استفاده از دو روش موريس و تاكسونومي عددي به درجه‌‍‌بندي توسعه يافتگي شهرستان‌هاي استان اردبيل پرداخته شده است. نتايج اين پژوهش نشان مي‌دهد كه عدم تعادل و ناهمگني در بين شهرستان‌هاي استان وجود دارد به‌طوري‌كه همه‌ شهرستان‌ها در شاخص تلفيقي موريس در2 سطح نيمه برخوردار و محروم قرار گرفته‌اند و اردبيل رتبه اول را به خود اختصاص داده است و سرعين تنها شهرستان محروم استان بوده است در شاخص تلفيقي تاكسونومي نيز شهرستان‌ها در3سطح برخوردار، نيمه برخوردار و محروم قرار گرفته‌اند در اين روش نيز اردبيل در بين شهرستان‌هاي برخوردار رتبه‌ي اول را كسب كرده است و نير تنها شهرستان محروم استان بوده است. لذا اين تفاوت نه تنها در بين شهرستان‌هاي استان زياد است بلكه اختلاف قابل ملاحظه‌اي با ديگر مناطق كشور دارد كه لزوم توجه جدي و برنامه‌ريزي‌هاي هدفمند و منطبق بر قابليت‌هاي استان را درجهت توسعه متوازن و يكپارچه را مي‌طلبد.