شناسايي و تحليل الگوهاي فكري حاكم بر تاثيرات احداث اقامتگاه هاي بوم‌گردي بر توسعه پايدار روستايي (مطالعه موردي: بخش موران شهرستان گرمي استان اردبيل)

اقامتگاه‌هاي بوم‌گردي به عنوان يكي از مهمترين كسب و كارهاي گردشگري روستايي به شمار مي‌رود و تاثيرات بالايي در توسعه روستاها دارد. يكي از چالش‌هاي مهم بين برنامه‌ريزان گردشگري، وجود ديدگاه‌ها و نگرش‌هاي مختلف در ارتباط با تاثيرات احداث اقامتگاه‌هاي بوم‌گردي است كه منجر به شكل‌گيري الگوهاي فكري متفاوت مي‌شود. شناسايي و تبيين اين الگوهاي فكري، كاربرد مهمي براي برنامه­ريزان گردشگري در زمينه اتخاذ بهترين برنامه‌ها دارد. روستاهاي بخش موران در شهرستان گرمي استان اردبيل از فضاهاي مهم بوم‌گردي استان به شمار مي‌رود. هدف اصلي پژوهش، شناسايي و تحليل الگوهاي فكري حاكم بر تاثيرات ايجاد اقامتگاه‌هاي بوم‌گردي بر ابعاد توسعه روستايي موران است. براي اين منظور از طريق روش‌هاي ميداني و كتابخانه‌اي داده‌هاي لازم گردآوري شد. براي تعيين و تحليل الگوهاي فكري حاكم بر پژوهش از مدل تحليلي كيو استفاده شده است. بر اساس نتايج اين مدل چهار الگوي فكري حاكم بر تاثيرات اقامتگاه‌هاي بوم‌گردي بر توسعه پايدار روستايي در موران شناسايي شد كه الگوي فكري اول نسبت به ديگر الگوها داراي اهميت بسيار بالايي است. بر اساس الگوي فكري اول اقامتگاه‌هاي بوم‌گردي در مجموع داراي تاثيرات مثبت و بالايي بر بخش‌هاي متعدد توسعه روستايي بخش موران داشته است. همچنين الگوهاي ديگر از منظر ارزيابي تاثيرات داراي تفاوت با الگوي اول بوده و اساسا نگرش نسبتا متقاوتي به تاثيرات احداث اقامتگاه‌هاي بوم‌گردي بر توسعه روستايي موران دارند.