اثر فضاي شهري بر سلامت رواني-اجتماعي كودكان و نوجوانان شهر اصفهان

شرايط نامناسب فضاهاي عمومي شهري در ابعاد جسمي و رواني كودكان و نوجوانان تاثير گذار مي باشد. عدم امنيت شهري و سكونتي، انزوا، افسردگي و گسست اجتماعي در محلات شهري از عوامل مزمن شهري و محيطي هستند. طراحي فضاهاي عمومي باز و محلات شهري متناسب با آسايش و سلامت رواني و فيزيكي شهروندان يكي از اهداف طراحي شهري پايدار به شمار مي رود كه در سال هاي اخير به ويژه در كشورهاي توسعه يافته گسترش زيادي داشته و ارائه راهنماها و معيارهاي طراحي براي آسايش رواني و شادكامي، سلامت و ايمني شهروندان از نتايج چنين رويكردي بوده است. هدف از اين تحقيق بررسي نقش فضاهاي عمومي شهري بر سلامت رواني كودكان و نوجوانان بود. روش پژوهش حاضر از نظر هدف كاربردي و از نظر روش پژوهش توصيفي-همبستگي بود. ابزار پژوهش حاضرپرسشنامه 28 سوالي سلامت كودك بود. براي تجزيه و تحليل داده ها از نرم افزار 23 spss و مدل معادلات ساختاري(AMOS) استفاده شد. نتايج تحليل رگرسيون نشان داد فضاهاي شهري بر سلامت رواني – اجتماعي كودكان تاثير دارد. ارتباط فضاهاي شهري با محدوديت هاي اجتماعي، رفتاري و عاطفي 0.48-، ارتباط فضاهاي شهري و عزت نفس 0.71، ارتباط فضاهاي شهري و سلامت روان 0.63 و ارتباط فضاهاي شهري و مشكلات با خانواده 0.54-مي باشد.