روابط ساختاري بين قدرت ايگو با تحمل پريشاني هيجاني با ميانجي‌گري حمايت اجتماعي ادراك‌شده در دانشجويان زن دانشكده پرستاري و مامايي دانشگاه تهران

مقدمه: تحمل پريشاني هيجاني از مولفه هاي موثر در سلامت روان است و بررسي عوامل موثر بر آن از جمله قدرت ايگو و حمايت اجتماعي ادراك شده از اهميت خاصي برخوردار است. اين پژوهش با هدف بررسي روابط ساختاري بين قدرت ايگو با تحمل پريشاني هيجاني با ميانجي گري حمايت اجتماعي ادراك شده در دانشجويان زن دانشكده پرستاري و مامايي دانشگاه تهران انجام شد روش كار: روش اين پژوهش همبستگي از نوع معادلات ساختاري بود. جامعه ي آماري اين پژوهش را تمامي دانشجويان زن در نيمسال اول سال تحصيلي 98-99 دانشكده پرستاري و مامايي دانشگاه تهران تشكيل داد. در اين پژوهش براي تعيين نمونه با توجه به تعداد متغيرهاي مشاهده شده و تخصيص ضريب 15 به هر متغير و با احتساب احتمال وجود پرسشنامه هاي ناقص 280 نفر به روش تصادفي انتخاب شد. ابزارهاي گردآوري داده ها شامل مقياس حمايت اجتماعي ادراك شده، مقياس قدرت ايگو و مقياس تحمل پريشاني بودند. ابزار تحليل داده ها SPSS18 و AMOS23 بود. يافته ها: نتايج نشان داد كه بين قدرت ايگو و تحمل پريشاني هيجاني (r=39,p 0.01) و بين حمايت اجتماعي ادراك شده و تحمل پريشاني هيجاني (r=35,p 0.01) رابطه معني داري وجود دارد. همچنين يافته ها نقش واسطه اي حمايت اجتماعي ادراك شده (B=0.46,p 0.01) در رابطه بين قدرت ايگو و تحمل پريشاني هيجاني را مورد تاييد قرار داد. نتيجه گيري: با توجه به يافته هاي به دست آمده، از آن جا كه قدرت ايگو و حمايت اجتماعي ادراك شده بر تحمل پريشاني هيجاني تاثير مثبت داشتند، به نظر مي رسد با رشد و بهبود آن ها براي پيشگيري از بيماري هاي روان تني و همچنين كاهش مشكلات رواني دانشجويان رشته پرستاري بهره برد.