پيش بيني پيشرفت تحصيلي دانش‌آموزان بر اساس كفايت اجتماعي؛ نقش ميانجي معني تحصيلي

مقدمه: پيشرفت تحصيلي فراگيران يكي از شاخص هاي مهم در ارزشيابي آموزشي است. وجود ويژگي هايي همچون كفايت اجتماعي و نيز معني تحصيلي از نگاه دانش آموزان در اين رابطه نقش تعيين كننده اي دارند. هدف اين پژوهش پيش بيني پيشرفت تحصيلي دانش آموزان بر اساس كفايت اجتماعي؛ با نقش ميانجي معني تحصيلي بود. روش كار: اين پژوهش به روش توصيفي همبستگي انجام شد. جامعه آماري پژوهش شامل تعداد 3015 نفر از دانش آموزان پسر پايه يازدهم مدارس ناحيه 2 شهر رشت در سال تحصيلي 99-1398 بود كه از بين آن ها نمونه اي به تعداد 341 نفر به روش نمونه گيري تصادفي خوشه اي چندمرحله اي انتخاب شدند. براي جمع آوري داده ها، از معدل ترم دوم دانش آموزان و پرسشنامه هاي كفايت اجتماعي فلنر، ليس و فيليپس (1990) و نيز معني تحصيلي هندرسون گينك و اسميت (2006) استفاده شد. داده هاي پژوهش با استفاده از ضريب همبستگي پيرسون و الگوسازي معادلات ساختاري با نرم افزارهاي SPSS26 و AMOS24 تجزيه و تحليل شد. يافته ها: نتايج حاصل از الگوسازي معادلات ساختاري نشان داد كه اثر مستقيم كفايت اجتماعي بر متغير پيشرفت تحصيلي معني دار بود (0.001 P). اثر مستقيم كفايت اجتماعي بر متغير معني تحصيلي و اثر مستقيم معني تحصيلي بر متغير پيشرفت تحصيلي معني دار بود (0.001 P). اثر غيرمستقيم كفايت اجتماعي با ميانجي گري معني تحصيلي بر متغير پيشرفت تحصيلي معني دار بود (0.001 P). نتيجه گيري: بر اساس نتايج يافته هاي اين پژوهش مي توان نتيجه گيري كرد مدل ساختاري پژوهش با داده هاي گردآوري شده برازش داشت. بر همين اساس سياستگزاران آموزش و پرورش براي تبيين رابطه پيشرفت تحصيلي دانش آموزان مي توانند از متغير كفايت اجتماعي با ميانجي گري معني تحصيلي استفاده كنند.