نقش سواد رسانه‌اي سياسي و رسانه‌هاي ارتباط جمعي در كارايي سياسي و ارائه راهكارهاي عملياتي (مطالعه موردي دانشگاه شهيد چمران اهواز)

كارآيي سياسي شهروندان يكي از متغيرهاي اساسي در نظام‌هاي مردم‌سالار است كه مستلزم عوامل مختلفي همچون سواد رسانه‌اي است كه ضمن افزايش مشروعيت و ثبات سياسي اين نظام‌ها، باعث مي‌شود تا دولت‌هاي آن‌ها با قدرت و توان بيشتري سياست‌هاي داخلي و خارجي خود را پيش ببرند. بر اين اساس، هدف اصلي اين پژوهش نقش سواد رسانه‌اي سياسي و رسانه‌هاي ارتباط جمعي در كارآيي سياسي دانشجويان است. رويكرد مورد استفاده در اين مقاله، كمي است و در انجام آن از روش پيمايش استفاده به عمل آمد. ابزار گردآوري داده‌ها پرسشنامه بود، جامعه آماري اين پژوهش شامل دانشجويان دانشگاه شهيد چمران اهواز مي‌باشد. حجم نمونه 373 نفر بود كه با روش نمونه‌گيري تصادفي طبقه‌اي انتخاب شدند. براي پردازش داده‌ها، از نرم‌افزار SPSS و آزمون‌ آماري همبستگي پيرسون براي آزمون فرضيه‌ها و رگرسيون چندگانه براي آزمون مدل تجربي پژوهش استفاده گرديد. بر اساس نتايج تحقيق بين ابعاد سواد رسانه‌اي سياسي (دسترسي به رسانه‌هاي جمعي (0.176= r)، تحليل و ارزيابي محتواي سياسي رسانه‌هاي جمعي (0.261=r) و فعاليت در رسانه‌هاي جمعي (0.513= r)) با كارآيي سياسي ارتباط معنادار وجود دارد. همچنين بين استفاده از رسانه‌هاي چاپي و كارآيي سياسي (0.136= r) رابطه معنادار وجود دارد. مي‌توان استدلال كرد سواد رسانه‌اي سياسي شهروندان را قادر ساخته اطلاعات و اخبار درست و نادرست را از هم تشخيص داده و بدين ترتيب سلامت جامعه مدني را تضمين كرده و احساس كارآيي سياسي را افزايش دهد.