بررسي تغييرات بيان برخي ژن‌هاي هدف تغييرات اپي‌ژنتيكي در طي پيرشدن دستگاه عصبي مركزي در دروزوفيلا ملانوگاستر

افزايش سن با مرگ نورونها همراه است و بيشتر بيماريهاي عصبي نظير آلزايمر، پاركينسون و هانتينگتون نيز در سنين بالا اثرات باليني خود را نشان ميدهند. مرگ نوروني ناشي از فرايندهاي دخيل در بيماريهاي عصبي و فرايند پيري شباهتهاي زيادي دارند. از اين جمله استرس اكسيداتيو است كه به عنوان يك عامل آسيب زننده سلولي موجب تخريب سلولهاي عصبي شده و در شرايط بيماري با ايجاد اكسيداسيون DNA موجب از دست رفتن نواحي هتروكروماتينه كروموزومهاي سلولهاي عصبي و بيان بيش از نياز برخي ژنها شده كه به تدريج مرگ نوروني را در پي خواهد داشت. بررسي مقايسه اي بيان برخي ژن هاي هدف اينگونه تغييرات اپي ژنتيكي در طول فرايند پيرشدن با آنچه كه در شرايط بيماري عصبي رخ ميدهد حائز اهميتهاي باليني متعددي است. مگس سركه (دروزوفيلا ملانوگاستر) به دليل دارا بودن بيش از 75 درصد ژنهاي بيماريزاي انساني و همينطور دستگاه عصبي مركزي ساده مدل بسيار عالي براي چنين مطالعاتي است. در اين مطالعه، وجود اختلاف در بيان برخي از ژن هاي تحت تنظيم اصلاحات اپي ژنتيكي ساختار كروماتين طي فرآيند پيري در بافت مغز مگس هاي سركه تيپ وحشي در دو گروه سني 4 روزه و 40 روزه توسط تكنيك qRTPCR مورد بررسي قرارگرفته و با نتايج گزارش شده مطالعه همين گروه از ژنها در مدل تائوپاتي مگس سركه مقايسه گرديد. نتايج بيانگر كاهش بيان ژن هاي Nvd، CG15115، Ir41a، CG15661 و Uif در گروه مگسهاي 40 روزه بود در حاليكه بيان گروه ديگر از ژنها شامل CG40006، Dscam1، Ints3 و Gprk1 افزايش بيان همراه با افزايش سن را نشان دادند. سطح بيان ژن Snap25 بدون تغيير مانده بود. اين تغييرات بيان ژنها متفاوت از تغييرات گزارش شده در مورد مدل تائوپاتي مگس سركه بوده و بيانگر تفاوت مسيرهاي تنظيمي اپي ژنتيكي دخيل در مرگ نورونها در شرايط بيماري با روند پيري طبيعي دستگاه عصبي است.