ارزيابي نيروهاي بين سطحي در حين تزريق مواد فعال سطحي آنيوني و كاتيوني به مخازن كربناته

در اين مطالعه به بررسي تأثير مواد فعال سطحي آنيوني و كاتيوني برروي افزايش برداشت نفت از طريق تغيير ترشوندگي سنگ مخرن و كاهش كشش بين سطحي پرداخته شده است. براي اين منظور از ماده فعال سطحي AOS، آلفا اولفين سولفونات، به‌عنوان يك ماده فعال سطحي آنيوني و از CTAB، برميد ستريمونيوم، به‌عنوان يك ماده فعال سطحي كاتيوني استفاده شده است. در ابتدا پايداري محلول‌هاي شيميايي با استفاده از آزمايش پتانسيل زتا بررسي گرديد و محلول هاي پايدار جهت انجام آزمايش‌هاي كشش بين سطحي، ترشوندگي، سيلاب‌زني، و جذب سطحي مواد فعال سطحي مورد استفاده قرار گرفتند. علاوه‌برآن، تحليل نيروهاي بين سطحي به منظور تعيين نقطه ايزوالكتريك و نقش آن در ميزان جذب ماده فعال سطحي، مورد ارزيابي قرار گرفت. نتايج نشان مي‌دهد كه مواد فعال سطحي آنيوني و كاتيوني ميزان كشش بين سطحي را در حد قابل توجهي كاهش مي دهند. همچنين بيشترين تغييرات ترشوندگي سنگ مخزن مربوط به ماده فعال سطحي آنيوني است كه ترشوندگي سنگ مخزن را از حالت به‌شدت نفت‌دوست (159o) به شرايط آب‌دوست (37o) تغيير مي‌دهد. با توجه به تعيين نقطه ايزوالكتريك، ميزان جذب براي ماده فعال سطحي آنيوني به مراتب بيشتر از ماده فعال سطحي كاتيوني خواهد بود. در مجموع آب دريا حاوي ماده فعال سطحي كاتيوني به‌دليل عدم وجود پديده Snapoff، ميزان ضريب بازيافت نفت را در حدود 19%، نسبت به تزريق آب دريا بهبود مي‌بخشد.