اثربخشي آموزش تاب آوري بر استرس و سلامت روان مادران داراي فرزند كم توان ذهني

مقدمه : استرس و مشكلات در زمينه سازگاري بخشي از مسائل خاتواده هاي داراي فرزند كم توان مي باشد. يكي از راهبردهاي مناسب براي ارتقاي سلامت روان تاب آوري است. هدف از پژوهش حاضر بررسي تاثير آموزش تاب آوري بر استرس و سلامت روان مادران داراي فرزند كم توان ذهني بوده است. روش : روش پژوهش طرح نيمه آزمايشي ، شامل پيش آزمون و پس آزمون با گروه كنترل بوده است. جامعه ي آماري اين پژوهش را مادران داراي فرزند دختر كم توان ذهني تشكيل داده كه فرزندانشان در سال تحصيلي ۱۳۹۸-۱۳۹۷ در مدارس دخترانه ابتدايي آموزش و پرورش استثنايي شهر تهران مشغول به تحصيل بوده اند. با روش نمونه گيري دردسترس يك گروه 30 نفري از مادران انتخاب شدند و به طور تصادفي 15نفر از آن ها در گروه آزمايش و15 نفر ديگر در گروه كنترل قرار گرفتند. پرسشنامه هاي استرس آبدين(PSI) و سلامت روان گلدبرگ و هيلر (GHQ) استفاده شد. يافته ها : داده ها با استفاده از آزمون تحليل كوواريانس در سطح معناداري( 0/01p ) مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. گروه آزمايش كه تحت آموزش تاب آوري قرار گرفتند نسبت به گروه گواه كه هيچ آموزشي دريافت نكردند، ميانگين سطح استرس پايين تر بوده است و آموزش تاب آوري موجب افزايش سلامت روان گروه آزمايش شده است. نتيجه گيري : بنابران اين برنامه آموزشي و تشكيل گروه هاي مشاوره و حمايتي مي تواند جزء برنامه هاي مداخلاتي در جهت كاهش استرس و بهبود سلامت روان مادران داراي فرزند مبتلا به كم تواني ذهني مورداستفاده قرار گيرند.