شناسايي مؤلفه‌هاي تأثيرگذار بر عوامل هماهنگي بين سازمان‌هاي متولي مديريت بحران در مناطق زلزله‌زده كرمانشاه

پيش زمينه و هدف: امروزه مقابله و پيشگيري از بلايا و مديريت بحران جزو مسائل اصلي و حساس كشورها مي‌باشد. سازمان‌ها نيز به‌عنوان يكي از اجزاي اصلي جامعه امروزي از اين امر مستثنا نيستند. چالش عمده‌ سازمان‌ها هماهنگي به هنگام بروز بحران، جهت كنترل آن مي‌باشد. در همين راستا، در اين تحقيق به دنبال مؤلفه‌هاي تأثيرگذار در هماهنگي بين سازمان‌هاي متولي مديريت بحران در مناطق زلزله‌زده كرمانشاه مي‌باشيم. روش: اين پژوهش يك مطالعه توصيفي - همبستگي و با هدفي كاربردي است كه جامعه آماري آن 120 نفر از مديران، خبرگان و صاحب‌نظران 20 دستگاه متولي مديريت بحران استان كرمانشاه بودندكه حداقل سابقه كار اجرائي در دو زلزله اخير را داشتند و از ميان آنها، نمونه‌اي به حجم 92 نفر انتخاب گرديد. جهت گردآوري داده‌ها نيز از پرسشنامه محقق ساخته استفاده شد. يافته‌ها: بين مؤلفه‌هاي عوامل سازماني، ساختاري، ارتباطي، اطلاعاتي، منابع و تجهيزاتي، آموزشي، فرهنگي و هماهنگي بين سازمان‌هاي متولي مديريت بحران در مناطق زلزله‌زده كرمانشاه ارتباط معنايي وجود داشت. در مجموع 54 مؤلفه مؤثر در هماهنگي شناخته شدند كه »مؤلفه‌هاي ارتباطي « با ميانگين رتبه‌اي 04/5 مؤثرترين و »مؤلفه‌هاي اطلاعاتي « با ميانگين 90/3 كم‌اثرترين مؤلفه بودند. نتيجه‌گيري: جهت ايجاد هماهنگي ثمربخش و كارا بين سازمان‌هاي متولي مديريت بلايا، بايد با تدوين برنامه‌ها و چارچوب‌هاي روشن، وظايف، ساختار، جزئيات فرايند ارتباطات سازماني و نحوه همكاري و هماهنگي سازمان‌ها به طور دقيق مشخص گردد و اين برنامه‌ها در قالب مانور آزمايشي اجرا، تمرين و تكرار شوند تا در صحنه عمل نيز موجبات ايجاد هماهنگي مؤثر بين سازمان‌ها باشند.