رهايي يا اسارت: بازنمايي برساخت دانش آموزان از معناي مدرسه

هدف پژوهش حاضر اين بود كه به زيست جهان دانش آموزان ورود پيدا كند و معناي مدرسه را از دريچۀ نگاه ايشان كاويده و مورد بازنمايي قرار دهد. براي دست يابي به اين هدف از روش پژوهش روايي بهره گرفته شد و جهت تجزيه و تحليل روايت هاي دانش آموزان از روش تحليل مضمون استفاده گرديد. نتايج پژوهش نشان داد در صورتي كه دانش آموزان در بستر مدرسه پنج مضمون مشتمل بر: «سبك تدريس مستبدانه»، «ساختار و مقررات آموزشي تحميلي»، «محتواي درسي مُرده»، «كمبود امكانات آموزشي و نامناسب بودن تجهيزات آموزشي» و «رفتار غيرحرفه اي كادر اجرايي مدرسه» را تجربه نمايند؛ آنگاه مدرسه به مثابه فضاي اسارت در خواهد آمد. همچنين، يافته ها نشان داد، مدرسه به مثابه تجربۀ رهايي، مدرسه اي است كه در بستر آن دانش آموزان بتوانند چهار مضمون شامل: «سبك تدريس رهايي بخش»، «برنامۀدرسي زنده»، «امكانات و لوازم كالبدي مناسب و متناسب» و «كُنش و مَنش مشفقانۀ كادر اجرايي مدرسه» را ادراك و تجربه نمايند. اين نتايج حاكي از آن است كه بستر مدارس ابتدايي، يعني قوانين آموزشي، فرايند معلمي، امكانات كالبدي و آموزشي و برنامه هاي درسي، نيازمند بازنگري بنيادين بر اساس اقتضائات، الزامات و زيست جهان دانش آموزان را دارد.

no abstract