تحليل آزمايشگاهي رفتار شيب شكن هاي مايل گابيوني در مقايسه با حوضچه‌‌‌‌هاي آرامش استاندارد (USBR)

كنترل مقادير انرژي نسبي باقي‌مانده، عمق نسبي و عدد فرود پايين‌دست، جزو مسائل مهمي هستند كه طراحان سازه‌هاي شيب‌شكن مايل با آن مواجه هستند. در اين تحقيق 60 آزمايش متفاوت شامل سه زاويه و دو ارتفاع شيب‌شكن با جريان زير بحراني در بالادست با هدف بررسي تاثير بكارگيري سازه گابيوني در سازه شيب‌شكن مايل در مقايسه با استفاده از حوضچه آرامش در پايين دست اين سازه انجام شد. نتايج نشان داد براي تمامي مدل‌هاي تحقيق حاضر، افزايش عمق بحراني نسبي سبب افزايش مقادير انرژي نسبي باقي‌مانده و عمق نسبي پايين‌دست مي‌گردد. مقادير انرژي نسبي باقي‌‌مانده و عمق نسبي پايين‌دست، هنگام بكارگيري سازه گابيوني در ساختمان شيب‌شكن مايل و ايجاد شيب‌شكن مايل گابيوني با كاهشي چشمگير همراه بود. شيب‌شكن مايل گابيوني به ترتيب باعث كاهش 30، 33، 30 و 36 درصدي انرژي نسبي باقي‌مانده پايين‌دست در مقايسه با حوضچه آرامش نوع يك، دو، سه و چهار گرديد. استفاده از شيب‌شكن مايل گابيوني در مقايسه با حوضچه‌هاي آرامش استاندارد نوع يك، دو، سه و چهار به ترتيب باعث كاهش 37، 40، 37 و 43 درصدي مقادير متوسط عمق نسبي پايين‌‌دست شد و عدد فرود از بازه 4.49 الي 8.35 به بازه 1.28 الي 2.64 كاهش يافت. همچنين روابطي جهت تخمين انرژي نسبي باقي‌مانده و عمق نسبي پايين‌دست شيب‌شكن مايل گابيوني ارائه شد.