تاثير تغيير اقليم بر نياز آبياري برنج تحت سناريوهاي ‌واداشت تابشي(مطالعه موردي:انزلي)

كشاورزي به طور مستقيم تحت تاثير شرايط اقليمي و تغييرات آن است. بنابراين به منظور سازگاري با آثار منفي تغيير اقليم بر كشاورزي پايدار، بررسي اثرات تغيير اقليم برآب مصرفي در اين بخش ضروري است. در اين مطالعه با استفاده از سه سناريوRCP8.5 RCP4.5  و RCP2.6 از گزارش پنجم IPCC و مدل گردش جوي HadGEM2ES، داده هاي اقليمي آينده (دماي بيشينه ، دماي كمينه و بارش) تحت شرايط تغيير اقليم با استفاده از نرم افزار LARS WG طي دو دوره (2039-2020 ) و (2059-2040) بر اساس دوره پايه (2005- 1985) پيش بيني شده است. تبخيرتعرق دوره پايه از روش هارگريوز ساماني محاسبه و با استفاده از ضريب (G) به تبخيرتعرق به روش فائو پنمن مانتيث تبديل گرديد تا دقت محاسبات افزايش يابد. بر اين اساس به مقايسه تبخيرتعرق و نياز آبياري برنج (كشت غالب و استراتژيك استان گيلان) در آينده و گذشته پرداخته شده است. نتايج نشان داد در دوره (2039-2020) ميانگين سالانه دماي بيشينه و كمينه به ترتيب به ميزان  2.2 و 2.1 درجه سانتيگراد نسبت بـه دوره پايـه ( 2005 -1985) افزايش مي يابد. همچنين در دوره (2059-2040 ) نسبت بـه دوره پايـه ( 2005 -1985) ميانگين سالانه دماي بيشينه و كمينه به ترتيب به ميزان  3.2و 2.8 درجه سانتيگراد افزايش مي يابد. ميانگين ماهانه بارش تحت سه سناريو  در دوره هاي (2039-2020 ) و (2059-2040) به ترتيب 11.8 و 13.6 ميلي متر نسبت به دوره پايه افزايش خواهد يافت. نتايج اين پژوهش نشان داد تغييرات نياز آبياري خالص برنج طي دوره هاي (2039-2020) و (2059-2040) نسبت به دوره ي پايه به ترتيب 0 تا 31% و 0 تا 45% افزايش خواهد داشت. روند تغييرات تبخيرتعرق مرجع صعودي است و دامنه تغييرات آن طي دو دوره ي مذكور به ترتيب (% 13.6 -%0.4) و (% 27.6 - %6.1) مي باشد. روش مذكور چشم اندازي از اثرات تغيير اقليم بر آبياري به كشاورزان ارائه مي كند. نتايج اين پژوهش ضرورت توجه بيشتر به تاثيرات تغيير اقليم بر مديريت و برنامه ريزي مطمئن كشاورزي را آشكار مي سازد.