تاثير بقاياي گياهي در تناوب گندم-ذرت بر ميزان كربن آلي و حاصلخيزي خاك

افزودن بقاياي گياهي يك راهبرد مديريتي موثر براي افزودن عناصر غذايي و بهبود كارايي استفاده از آن، فراهم كردن شرايط بهتر رشد ريشه و توليد پايدار محصول مي‏باشد. به منظور بررسي تأثير نگهداشت مقادير مختلف بقاياي گياهي بر ميزان كربن آلي و وضعيت تغذيه اي خاك در دو عمق 10-0 و 20-10 سانتي متر در تناوب گندمذرت تحت سامانه خاك ورزي مرسوم، آزمايشي مزرعه اي به صورت فاكتوريل در قالب طرح پايه بلوك هاي كامل تصادفي با چهار تكرار در مزرعه آموزشي و پژوهشي پرديس كشاورزي و منابع طبيعي دانشگاه تهران در دو فصل زراعي اجرا گرديد. تيمارهاي آزمايشي شامل نگهداري پنج سطح مختلف بقاياي گياهي (100، 75، 50، 25 و 0 درصد) بود كه طي دو مرحله در تناوب كشت گندمذرت اعمال گرديد. يافته هاي اين پژوهش حاكي از تأثير بارز مقدار نگهداشت بقايا بر خصوصيات اندازه گيري شده بود. در ميان تيمارهاي نگهداشت بقايا، تيمار 100 درصد بقايا بيشترين ميزان افزايش كربن آلي (38.4 درصد)، فسفر (34 درصد) و پتاسيم قابل جذب (47.6 درصد) و همچنين عناصر كم مصرف آهن (27 درصد)، منگنز (30.3 درصد)، مس (39.5 درصد)، و روي قابل جذب (62 درصد) را نسبت به تيمار حذف بقايا نشان داد. تيمار 25 درصد نگهداشت بقايا نيز كمترين مقدار را براي خصوصيات مطالعه شده نسبت به ديگر تيمارهاي با مقادير بيشتر نگهداشت بقايا نشان داد. اثر عمق نيز تنها در مورد آهن، روي و فسفر قابل جذب تأثير معني دار داشت و مقدار اين شاخص ها در عمق 10-0 سانتي متر نسبت به عمق 20-10 سانتي متر بيشتر بود.