تأثير نانوذرات دي‎اكسيدتيتانيوم در كاهش اثر آرسنيك بر تنفس و شاخص‎هاي اكوفيزيولوژيك در خاكي با سطوح مختلف آرسنيك

به‎موجب توسعه روز افزون نانوفناوري، استفاده از آن در همه زمينه‎ها به‎ويژه در زمينه آلودگي‎هاي زيست‎محيطي به‎عنوان جاذب افزايش يافته است. بدين منظور آزمايشي به‎صورت فاكتوريل در قالب طرح كاملاً تصادفي با دو فاكتور، فاكتور آرسنيك در چهار سطح (صفر، 25، 50 و mg/kg 100) و فاكتور نانوذره TiO2 در سه سطح (صفر، 0.25 و 0.5 درصد وزني نانوذره) و با سه تكرار در آزمايشگاه و در اتاقي تاريك با ˚C25 و در مدت 8 ماه و با استفاده از ظروف تنفس L 1.3 به اجرا درآمد. نتايج درصد تنفس تجمعي نشان داد كه بيش‎ترين مطابقت تنفس تيمار شاهد با تيمار mg/kg 50 آرسنيك به‎همراه 0.5 درصد وزني نانوذره به‎دست آمد. بيش‎ترين و كم‎ترين ميزان تنفس به‎ترتيب در ماه‎هاي اول و هشتم انكوباسيون از تيمارهاي شاهد و mg/kg 25 آرسنيك با اختلاف 33.78 درصد حاصل شد. با افزايش سطوح نانوذره ميزان تنفس نيز افزايش يافت به‎طوري كه بيش‎ترين ميزان تنفس در ماه اول و از تيمار 0.5 درصد وزني نانوذره به‎دست آمد. بيش‎ترين و كم‎ترين كربن زيست‎توده ميكروبي و هم‎چنين كسر ميكروبي به‎ترتيب از تيمارهاي mg/kg 100 آرسنيك به‎همراه 0.25 درصد وزني نانوذره و mg/kg 50 آرسنيك به‎همراه 0.5 درصد وزني نانوذره حاصل شد و برعكس، بيش‎ترين و كم‎ترين كسر متابوليكي به‎ترتيب از تيمارهاي mg/kg 50 آرسنيك به‎همراه 0.5 درصد وزني نانوذره و mg/kg 100 آرسنيك به‎همراه 0.25 درصد وزني نانوذره به‎دست آمد. تحليل خوشه‎اي متغيرها نشان داد كه متغيرهاي كربن زيست‎توده ميكروبي و كسر ميكروبي در خوشه اول قرار گرفتند و در خوشه‎هاي دوم، سوم و چهارم نيز به‎ترتيب متغيرهاي تنفس پايه، كسر متابوليكي و تنفس تجمعي قرار گرفتند. مطابق با نتايج اين پژوهش، كاربرد 0.5 درصد وزني نانوذره توانست اثرات سمي آرسنيك را كاهش داده و تنفس پايه، درصد تجمعي تنفس و تنفس ماهيانه را بهبود بخشد.