توليد كود اوره كندرها با استفاده از پوشش نانوكامپوزيت پليمري بر پايه نشاسته و بررسي اثرات آن بر رشد گياه گوجه‌فرنگي (Lycopersicon esculentum L.)

بخش چشمگيري از نيتروژن موجود در كودهاي نيتروژن دار به دليل بالا بودن سرعت حل شوندگي در آب، به بخش هاي زيرين خاك نفوذ مي كند و از دسترس گياه خارج مي شود. براي جلوگيري از اين هدر رفت روش هاي گوناگوني مورد استفاده قرار گرفته كه يكي از پركاربردترين روش ها، استفاده از پوشش براي كاهش سرعت حل شوندگي در آب است. هدف از اين پژوهش توليد كودهاي كندرها نانوكامپوزيت پليمري نشاسته (به لحاظ تطابق با محيط زيست و تجزيه پذيري آن) و بررسي اثر مقايسه‎اي اين كودها، بر رشد و پاسخ هاي تغذيه‎اي گياه گوجه فرنگي مي باشد. در ابتدا دو فرمولاسيون كود اوره پوشش دهي شده با نانوكامپوزيت پليمري نشاسته حاوي نانوذرات بيوچار (A) و نانوكامپوزيت پليمري نشاسته بدون حضور نانوذرات (B) سنتز شدند. پس از مشخصه يابي كودهاي سنتز شده، به منظور بررسي اثرات آنها بر خصوصيات رشدي گوجه فرنگي، كودهاي A، B و اوره معمولي با دو غلظت 180 و 420 كيلوگرم در هكتار (60 و 140 ميلي گرم در كيلوگرم) به صورت طرح فاكتوريل بر پايه بلوك هاي كامل تصادفي با سه تكرار در گلخانه تحقيقاتي پژوهشگاه بيوتكنولوژي كرج مورد بررسي قرار گرفت. نتايج نشان داد كه افزودن نانوذرات، زمان رهاسازي كود را به دليل تعامل مطلوب پليمر و پركننده افزايش مي دهد، به طوري كه ميزان رهاسازي نيتروژن از كود A  بعد از 21 روز در pH، 2، 6 و 10 به ترتيب 49.46، 18.52 و 45.13 درصد نسبت به كود B كاهش يافت. افزايش غلظت كود مورد استفاده در اكثر صفات تفاوت معني داري ايجاد نكرد؛ اما كودهاي سنتزشده اثر معني داري بر خصوصيات رشدي گياه داشتند. كارآيي مصرف نيتروژن و بازيابي ظاهري نيتروژن با استفاده از اين كودها افزايش يافت؛ علاوه بر اين، درصد نيتروژن كل و ميزان نيترات موجود در اندام هوايي در گياهان تيمار شده با كود هاي كندرها در مقايسه با اوره به ترتيب افزايش و كاهش يافتند. ميزان كارآيي مصرف نيتروژن در تيمارهاي كودي A و B  با كاربرد 420 كيلوگرم در هكتار، به ترتيب 7.85 و 14.68 درصد نسبت به كود اوره افزايش نشان داد.