اثر مصرف همزمان زغال زيستي (بيوچار) پوسته برنج و كود سولفات روي بر عملكرد، اجزاي عملكرد برنج (Oryza sativa L.) رقم هاشمي و برخي خصوصيات شيميايي خاك

كاربرد همزمان زغال زيستي و كودهاي شيميايي فناوري نويني است كه ضمن حفظ پايداري در سيستم هاي توليد، به دوستداري محيط زيست، به افزايش حاصلخيزي خاك، كارايي مصرف كود و در نتيجه به افزايش توليد پايدار برنج كمك شاياني مي كند. با اين حال كاربرد زغال زيستي و كودهاي حاوي روي ندرتاً در كانون توجه بوده است. بنابراين پژوهش مزرعه اي حاضر با هدف بررسي اثر مصرف همزمان زغال زيستي پوسته برنج و روي بر عملكرد برنج رقم هاشمي و خصوصيات شيميايي خاك به‌صورت فاكتوريل در قالب طرح بلوك هاي كامل تصادفي با سه تكرار در سال زراعي 1398 در مزرعه هاي پژوهشي موسسه تحقيقات برنج كشور در رشت و ايستگاه تحقيقات برنج تنكابن انجام شد. فاكتورهاي آزمايش شامل زغال زيستي در سه سطح (عدم مصرف، 20 و 40 تن در هكتار) و كود سولفات روي نيز در سه سطح (صفر، 10 و 20 كيلوگرم روي در هكتار) بود. بيشترين ارتفاع بوته (144.33 سانتي متر)، بيشترين تعداد دانه پر در خوشه (81.65 عدد)، حداكثر وزن هزار دانه (با ميانگين 32.37 گرم)، بيشترين عملكرد دانه با ميانگين 4112 كيلوگرم در هكتار، متعلق به تيمار 40 تن در هكتار زغال زيستي بود. همچنين بيشترين عملكرد دانه با ميانگين 4220.2 كيلوگرم در هكتار متعلق به تيمار كاربرد 20 كيلوگرم كود سولفات روي در هكتار (13 درصد افزايش) بود. مصرف 40 تن در هكتار زغال زيستي پوسته برنج به همراه 20 كيلوگرم در هكتار سولفات روي 22 درصد به‌طور معني‌داري مقدار فسفر قابل‌جذب، پتاسيم قابل‌جذب و روي قابل‌جذب را به ترتيب تا دو برابر، 43.15 درصد و سه برابر افزايش داده است.