دستاوردها و چالش‌هاي آزادسازي سياسي در قطر از 1995 به اين سو

در اين پژوهش با استفاده از دو نظريه ساختار كارگزار و هرم نيازها تلاش شده به اين پرسش پاسخ داده شود كه فرآيند آزادسازي سياسي در قطر از 1995 به اين سو چه دستاوردهايي داشته و با چه چالش‌ها يا موانع ساختاري و غيرساختاري مواجه بوده است؟ فرضيه پژوهش اين است كه جامعه قطر شاهد برخي دستاوردها و آزادسازي سياسي اوليه در قلمرو رسانه‌ها به‌ويژه شبكه ماهواره اي الجزيره، انتخابات نسبتا رقابتي، آزادي بيان اوليه و اصلاحات در قانون اساسي و پارلماني بوده است. با اين وجود، به دلايل ساختاري همچون عدم وجود اراده سياسي جدي در حاكميت براي اصلاحات ژرف و پردامنه، ساخت محافظه‌كار اجتماعي و سياسيجامعه و ريشه دار بودن هنجارهاي فرهنگي و سنتي قوي و دلايل غيرساختاري همچون ضعف كنشگران و نهادهاي مدني و اولويت خواسته‌هاي رفاهي معيشتي بر آزادسازي سياسي در بين اكثريت جامعه با چالش‌هاي جدي مواجه بوده است. يافته كلي اين پژوهش اين است كه ضمن عدم انكار پاره‌اي اصلاحات و آزادسازي سياسي اوليه، اين كشور به خاطر چالش‌ها و موانع ساختاري و غيرساختاري در سطح كنشگران و شهروندان با دموكراسي حداكثري و واقعي فاصله زيادي دارد.