بررسي رابطه بين نگرش به فناوري آموزشي ويديوپروژكتور و ميزان استفاده ازآن از منظر معلمان استان كهگيلويه و بويراحمد

فنّاوري آموزشي ويديوپروژكتور به دليل فعّال نمودن حواس مختلف، داراي كاركردهاي متعددي است اما ميزان استفاده از آن در بين معلّمان در سطح مطلوبي نيست. هدف پژوهش حاضر، بررسي نگرش معلَمان به فنّاوري آموزشي ويديوپروژكتور است. روش تحقيق، پيمايشي و جامعه‌ي آماري، معلَمان سه شهر ياسوج، دهدشت و گچساران است كه 304 نفر به عنوان نمونه از 56 مدرسه و با استفاده از روش نمونه‌گيري تصادفي طبقه‌اي انتخاب شدند. جهت سنجش متغير وابسته از پاسخ‌گويان خواسته شد پاسخ دهند آيا در سال تحصيلي جاري از دستگاه ويديوپروژكتور استفاده كرده‌اند؟ يا خير؟ و جهت سنجش نگرش به ويديوپروژكتور از پرسشنامه‌ي محقق ساخته استفاده گرديد كه به روش اعتبار سازه‌اي، تعيين اعتبار و به روش آلفا كرانباخ تعيين پايايي گرديد. براساس يافته‌هاي توصيفي، ميزان استفاده از ويديوپروژكتور در حد پاييني است و فقط1/39 درصد معلَمان از اين دستگاه استفاده كرده‌اند. آزمون رگرسيون لجستيك نشان داد، نگرش شناختي به ويديو پروژكتور رابطه‌ي معناداري با نسبت شانس استفاده از ويديوپروژكتور دارد و قادر است 0/15 واريانس آن‌ را تبيين نمايد. نتيجه‌گيري مقاله حاضر اين است كه در راستاي افزايش استفاده از فنّاوري آموزشي ويديو پروژكتور لازم است، ابتدا نگرش معلَمان به اين فنّاوري آموزشي به ويژه، نگرش شناختي آنان، تغيير يابد.

no abstract