كليدواژه :
شريعت , طريقت , حقيقت , شريعت‌گريزي , ولايت , شاهدبازي , سكر
چكيده فارسي :
در ميان مدعيان عرفان اسلامي كساني را مي‌توان يافت كه به شريعت بي‌اعتنا بوده‌اند و گاه اين شريعت‌گريزي را بر مباني و ادله‌اي نيز استوار ساخته‌اند. در اين تحقيق كه با روش توصيفيتحليلي و با هدف بررسي برخي انحراف‌ها در ميان اهل تصوف و عرفان در پيروي از شريعت صورت گرفته است، به تحليل سخنان و احوال اين گروه پرداخته‌ايم. آنها با مباني زير به شريعت‌گريزي دست مي‌يازند: الف) حقيقت، بي‌نياز‌كننده از شريعت است. آنها با اشاره يا به‌تصريح چنين مي‌نمايانند كه حقيقت‌يافتگان بي‌نياز از شريعت مي‌شوند؛ ب) ولايت اوليا در برابر نبوت انبياست. برخي از عارف‌نمايان با استناد به احاديثي منسوب به پيامبر، از عصمت اوليا به معناي اباحۀ همۀ امور براي آنان سخن مي‌گويند؛ ج) هدفي مقدس، توجيه‌كنندۀ بهره‌گيري از ابزار‌هاي غيرشرعي است. آنها بر اساس اين مبنا، عشق‌بازي مشايخ با نوجوانان زيباروي را نه از روي شهوت نفساني، بلكه به دليل رؤيت جمال الهي در چهرۀ آنان پنداشته‌اند! د) سكر و مستي، عامل خروج از تكليف است. اين مبنا بيش از همه در ميان كساني موسوم به «عقلاء المجانين» جلوه مي‌كند كه خداوند عقل را از آنان بازستانده و آزادشان ساخته است.
