ارزيابي تاثيرات سياست هاي حمل و نقلي در بهبود رضايتمندي شهروندان از كيفيت زندگي شهري مطالعه موردي: شهر رشت

Assessment of the Effects of Transportation Policies on Improving Citizens' Satisfaction with the Quality of Urban Life(Case Study: Rasht)

امروزه ناپايداري در بخش حمل و نقل بيشتر شهرهاي كشورهاي درحال توسعه در حال افزايش است و توسعه حمل ونقل به اشتباه با فعاليت هايي نظير ساخت وساز پل ها و زيرگذرها، عريض سازي معابر و بر سيستم هاي حمل و نقل سريع مترادف گرفته مي شوند. هدف اين مطالعه بررسي عوامل موثر حمل و نقلي در كيفيت زندگي شهروندان شهر رشت و ارزيابي تاثير سياست هاي سلبي-ايجابي حمل و نقلي در روند شاخص هاي كيفيت زندگي است. اين پژوهش با استفاده از روش همبستگي و رگرسيون و همچنين با استفاده از آزمون مدل ساختاري به دنبال تحليل مسير تاثيرات دو سياست سلبي محدوديت تردد اتومبيل و محدوديت پاركينگ و دو سياست ايجابي توسعه حمل و نقل عمومي و توسعه فضاهايي براي عابران پياده بر بهبود شاخص هاي كيفيت زندگي است. بر اين اساس براي تعيين حجم نمونه از فرمول كوكران استفاده شده است كه حجم نمونه 384 نفر محاسبه شد. پايايي و اعتبار پرسشنامه ها 0/822 بدست آمد كه با ضريب آلفاي كرونباخ محاسبه شده است، كه با استفاده از مدل معادلات ساختاري نمايان شد كه متغير سياست هاي سلبي حمل و نقلي درمجموع 0/89 از واريانس متغير رضايت از كيفيت زندگي شهري را تبيين مي كند.. با مدنظر قرار دادن مقادير مربوط به حجم اثر شاخص، ضريب تعيين اين مقدار در حد قوي (0/80) برآورد مي شود و همچنين متغير سياست هاي ايجابي حمل و نقلي درمجموع 0/94 از واريانس متغير رضايت از كيفيت زندگي شهري را تبيين مي كند. با مدنظر قرار دادن مقادير مربوط به حجم اثر شاخص، ضريب تعيين اين مقدار در حد قوي (0/89) برآورد مي شود، به عبارت ديگر سياست هاي ايجابي-سلبي در ابعاد مختلف در حد قوي توان تبيين واريانس متغير رضايت از كيفيت زندگي شهر شهروندان را دارند.

Today, instability in the transportation sector is on the rise in most cities in the developing world, and transportation development is mistakenly synonymous with activities such as building bridges and underpasses, widening roads and synchronizing high-speed transit systems. In contrast to urban planners, using a sustainable transport approach, they seek to find a solution that can influence and improve the quality of citizens’ lives by adopting the right transportation policies. The purpose of this study was to investigate the factors affecting the quality of life of the citizens of Rasht and to evaluate the impact of positive-choice transportation policies on the quality of life indicators. In this study, using correlation and regression methods and structural model testing to analyze the effects of two negative policies on traffic limitation and parking restriction and two positive policies on public transport development and spaces development for pedestrians to improve objective quality indicators. Life includes access, social, economic, security, physical and environmental. Accordingly, Cochran's formula was used to determine the sample size. The sample size was 384 persons. The reliability and validity of the questionnaires were 0.822 which was calculated by Cronbach's alpha coefficient. Using Structural Equation Modeling, it was found that the two policies of public transport development and the development of spaces for pedestrians with a physical index of quality of life had an indirect negative effect of -0.02 and -0.019 with two policies, respectively. The car traffic limitation has an indirect positive effect of 0.005 and in the regression analysis, except for the economic route, the rest of the parking constraint paths were not statistically significant and were excluded.