اهميت مطالعات آسيب شناسي در تشخيص بيماري هاي ميگو

بديهي است در هنگام بروز يك بيماري در ميگو، تغييراتي در بافته اي مختلف بدن ايجاد ميشود كه در واقع مطالعه همين تغييرات مبنا و اساس پاتولوژي را تشكيل ميدهد. بافت شناسي به عنوان يك ابزار تشخيص، بيماري را معلوم ميكند ولي بايد كليه اطالعات محيطي و بهداشتي به دست آمده يك جا جمع شود تا تصوير كاملتري از بيماري ارائه شود. هر چند از تكنيك هاي تشخيصي سريع شبيه روش مولكولي PCR كه بسيار حساس و اختصاصي است براي تشخيص يك عامل بيماريزا استفاده ميگردد، ولي معموال در اين روش با استفاده از يك بافت مشخص ميتوان ساير عوامل بيماريزا را شناسايي نمود. ليكن بدون آماده سازي مناسب اوليه و تهيه مقاطع آسيب شناسي بررسي ضايعات ناشي از عوامل بيماريزا بر روي اندامك هاي داخل سلول، تشخيص قطعا با مشكل روبرو خواهد بود. تكنيك بكار رفته در اين روش بر اساس مطالعه و شناسايي اختالالت عملكردي و تغييرات ساختاري بافت ها ميباشد كه بر اساس عوامل ظاهري و آرايش سلول ها در ساختار طبيعي يك بافت نوع بيماري تشخيص داده ميشود. بنابراين بهترين روش براي تأئيد تشخيص عوامل بيماريزاي باكتريايي و ويروسي تكنيك تشخيصي آسيب شناسي است كه امروزه از آن به عنوان يك روش تائيدهي طالئي test Golden نام برده ميشود.

no abstract