تبيين مفهوم و مؤلفه‌هاي شهروندي در فلسفه سياسي ارسطو و فارابي

Explaining the Concept and Components of Citizenship in Aristotle and Farabi's Political Philosophy

سازمان‌دهي حقوق و تعهدات متقابل فرد و جامعه از بسترهاي فكري فيلسوفان سياسي بوده است. يكي از منظم‌ترين مباحث فلسفي درباره شهروندي در فلسفه سياسي كلاسيك، مربوط به ارسطوست. ارسطو در كانون مباحث شهروندي، مؤلفه اعتدال را قرار مي‌دهد. او حقوق و تعهدات متقابل فرد و جامعه را بر اساس اصل اعتدال صورت‌بندي مي‌كند. پيوند كمال و فضيلت با مؤلفه اعتدال، از ويژگي‌هاي بنيادين شهروندي در نظام فلسفي ارسطوست. فارابي نيز به عنوان بنيان‌گذار فلسفه سياسي اسلامي با سه عنصر بنيادين به شهروندي مي‌پردازد كه عبارت‌اند از: حقيقت، فضيلت و سعادت. او حقيقت را در مركز نظام شهروندي خود قرار مي‌دهد و ارتباطي وثيق ميان شريعت و فلسفه برقرار مي‌كند. شهروندي حقيقتگرايانه فارابي بر اساس تعامل نزديك شريعت و فلسفه بازسازي مي‌گردد. معرفت ناب حاصل‌شده از اين تعامل است كه به عنوان مؤلفه بنيادين در مركزيت گفتمان شهروندي در فلسفه فارابي قرار مي‌گيرد. حقوق و تعهدات متقابل فرد و جامعه در درون نظم مبتني بر حقيقت سازمان‌دهي مي‌گردد تا با رساندن شهروند به فضيلت، سعادت او را ميسر سازد. برايناساس ارزش‌هايي چون آزادي، برابري، عدالت، مالكيت، قانون‌مداري و ديگر مؤلفه‌هاي شهروندي با توجه به اقتضائات حاصل از تعامل نزديك حقيقت، فضيلت و سعادت، كانون توجه قرار مي‌گيرد. در اين نوشتار، مفهوم شهروندي با استفاده از توصيف، مقايسه و ارزيابيِ مبتني بر تحليل عقلي، بررسي مي‌شود.

The organization of the rights and obligations of the individual and the community has been the domains of the political philosophers. One of the most systematic philosophical discussions of citizenship in the classical political philosophy is Aristotle. Aristotle puts the element of moderation in the center of citizenship. He formulates the rights and obligations of the individual and society on the basis of the principle of moderation. The link between perfection and virtue with the component of moderation is a fundamental feature of citizenship in Aristotle's philosophical system. Farabi, as the founder of Islamic political philosophy, deals with three fundamental elements of citizenship, namely, truth, virtue and prosperity. He places the truth in the center of his system of citizenship and establishes a genuine connection between Sharia and philosophy. Farabi's truthful citizenship is restored on the basis of close interaction between Religion _Sharia_ and philosophy. The pure knowledge derived from this interaction is considered to be the fundamental component of the centrality of citizenship discourse in Farabi's philosophy. The rights and obligations of the individual and society are organized within a truth-based order, which seeks to bring happiness to the citizen by virtue of virtue. Values such as freedom, equality, justice, ownership, rule of law, and other components of citizenship are taken into account with regard to the requirements of the close interaction of truth, virtue and prosperity. Using the description, comparison and evaluation based on rational analysis, the subject matter is examined.