اثربخشي درمان با تحريك مغناطيسي مكرر فراجمجمه‌اي (r TMS) با فركانس بالا (20هرتز) بر توهمات شنيداري، گفتگوي درون و حافظۀ كاري در بيماران اسكيزوفرن

مقدمه: هدف از پژوهش حاضر بررسي اثربخشي درمان با تحريك مغناطيسي مكرر فراجمجمه‌اي (r TMS) با فركانس بالا (20هرتز) بر توهمات شنيداري، گفتگوي درون و حافظۀ كاري در بيماران اسكيزوفرن بود. مواد و روش ها: اين پژوهش يك طرح آزمايشي با پيش‌آزمون پس‌آزمون و گروه كنترل بود. جامعه آماري اين پژوهش كليۀ بيماران اسكيزوفرن مراجعه‌كننده به بخش سرپايي اورژانس بيمارستان امام حسين تهران در سال 1398 بودند كه از ميان آن‌ها 12 نفر به روش نمونه‌گيري در دسترس بر اساس ملاك هاي ورود و خروج انتخاب و در دو گروه 6 نفرِ تقسيم بندي شدند. گروه آزمايش به طور انفرادي طي 10 جلسه تحت درمان تحريك مكرر مغناطيسي فرا جمجمه‌اي (r TMS) با فركانس بالا (20 هرتز) قرار گرفتند، اما گروه كنترل هيچ مداخله‌اي در طي پژوهش دريافت نكردند. آزمودني‌ها با استفاده از مقياس نشانگان مثبت و منفي در اسكيزوفرني، پرسش‌نامه انواع گفتگوي درون و پرسشنامه حافظه فعال دانيمن و كارپنتر پيش و پس از درمان ارزيابي شدند. داده‌هاي حاصل از اين پژوهش با استفاده از روش آماري تحليل كواريانس يك متغيري (آنكوا) و تحليل كواريانس چند متغيري (مانكوا) تجزيه و تحليل شدند. يافته ها: يافته‌هاي پژوهش نشان داد كه ميان گروه آزمايش و كنترل از لحاظ توهمات شنيداري، گفتگوي درون و حافظه فعال تفاوت معني داري وجود دارد (0.05 P). ميزان توهمات شنيداري و گفتگوي درون در گروه آزمايش نسبت به پيش آزمون و گروه كنترل به طور معني داري كاهش يافته بود، اما حافظه فعال افزايش يافته است. بحث و نتيجه گيري: تحريك مكرر مغناطيسي فرا جمجمه‌اي (r TMS) به طور معني‌داري سبب كاهش توهمات شنيداري، گفتگوي درون و بهبود حافظۀ فعال شده است.