اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر راهبردهاي تنظيم شناختي هيجان و انعطاف‌پذيري شناختي بيماران گوارشي

مقدمه: دستگاه گوارش، به عنوان يكي از مهم ترين دستگاه هاي بدن، بيماري هاي مربوط به خود را دارد كه گريبان‌گير بسياري از افراد است. از اين‌رو، پژوهش حاضر به‌ دنبال بررسي اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر راهبردهاي تنظيم شناختي هيجان و انعطاف‌پذيري شناختي بيماران گوارشي است. مواد و روش ها: روش پژوهش شبه آزمايشي با طرح پيش‌آزمون پس‌آزمون با گروه كنترل نامعادل بود و جامعه آماري اين تحقيق كليه بيماران گوارشي شهر ساري بودند كه در سال 1399 به مركز درماني بيمارستان امام خميني مراجعه كردند و نمونه آنها شامل 30 نفر (15 نفر براي گروه آزمايشي و 15 نفر براي گروه كنترل)، كه با استفاده از روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند. سپس، اعضاي گروه آزمايشي به مدت 8 جلسه تحت درمان مبتني بر پذيرش و تعهد قرار گرفتند و گروه كنترل نيز هيچ گونه درماني دريافت نكرد. ابزارهاي پژوهش شامل، پرسش نامه هاي راهبردهاي تنظيم شناختي هيجان (گارنفسكي و همكاران، 2001) و انعطاف‌پذيري شناختي (دناي و ونادروال، 2010) و نوع روش آماري اين پژوهش، تحليل كوواريانس چند متغيري بود. يافته ها: نتايج حاصل از تحليل كوواريانس چند متغيري نشان داد كه درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر راهبردهاي تنظيم شناختي هيجان و انعطاف‌پذيري شناختي اثربخش بوده است و به ‌شكل معناداري موجب بهبود راهبردهاي تنظيم شناختي هيجان و انعطاف‌پذيري شناختي بيماران گوارشي شد. بحث و نتيجه گيري: با توجه به يافته‌هاي پژوهش، مي‌توان از درمان مبتني بر پذيرش و تعهد به‌ عنوان روش موثر براي ارتقاء راهبردهاي تنظيم شناختي هيجان و انعطاف‌پذيري شناختي بيماران گوارشي استفاده كرد.