تبعيت از درمان دارويي در بيماران ديابتي نوع 2 و عوامل مرتبط با آن

مقدمه: يكي از چالش هاي بهداشت عمومي در سراسر جهان ديابت است و پايبندي به درمان در آن بسيار مهم است. تبعيت از درمان مي تواند به كاهش عوارض ناشي از بيماري كمك كند. لذا اين مطالعه با هدف بررسي وضعيت تبعيت از درمان در بين بيماران ديابت نوع 2 در شهر خرم آباد انجام شد. مواد و روش ها: در اين مطالعه مقطعي 392 نفر از زنان و مردان مبتلا به ديابت نوع 2 مراجعه كننده به مراكز جامع سلامت شهر خرم آباد بين ارديبهشت تا مرداد 1399 مورد بررسي قرار گرفتند. براي جمع آوري داده ها از پرسشنامه جمعيت شناختي (دموگرافيك) و پرسشنامه نسخه فارسي تبعيت از درمان موريسكي Morisky Medication Adherence Scale (MMAS8) استفاده شد. براي تحليل داده ها از نسخه Version 22 SPSS و آناليزهاي توصيفي استفاده شد. سطح معني داري در مطالعه حاضر كمتر از 0.05 بود. از آزمون هاي توصيفي، كاي اسكوئر، تست دقيق فيشر، و تي تست مستقل، استفاده شد. يافته ها: ميانگين سني شركت كنندگان در مطالعه 10.91 ±56.03 بود. 68.9 % (270 نفر) زن و 31.1 %(122 نفر) مرد بودند. بر اساس نمره كسب شده از پرسشنامه موريسكي در مجموع 219 نفر ( 55.9%) از افراد تبعيت از درمان مطلوب و 173 نفر ( 44.1%) تبعيت از درمان نامطلوب داشتند. ارتباط معناداري بين تبعيت از درمان بيماران با متغيرهاي جنس، وضعيت تاهل، وضعيت تحصيلات و درآمد ماهيانه آنها مشاهده شد. در خصوص متغيرهاي سن و وضعيت اشتغال با تبعيت از درمان ارتباط آماري معناداري مشاهده نشد. بحث و نتيجه گيري: يافته هاي اين مطالعه نشان داد كه تبعيت از درمان در بين بيماران ديابت نوع 2 در خرم آباد در سطح خوبي مي باشد. سياست گذاران سلامت بايد تلاش كنند تا با دسترسي آسان به خدمات و كاهش هزينه ها، شرايطي فراهم شود تا همه بيماران از روند درماني خود تبعيت كنند.