شناسايي و تبيين مدل جانشين پروري بر مبناي شايستگي در عرصه مديريت شهري (مطالعه موردي: معاونت شهرسازي و معماري شهرداري تهران)

مديريت شهري در ايران با وجود تفرق شديد حاكم بر اين عرصه به سبب نهادهاي متعدد تأثيرگذار در سياست‌گذاري و اجرا، معمولاً با نهاد شهرداري معرفي مي‌شود. به نظر مي‌رسد در اين سازمان معاونت شهرسازي و معماري، بدنه اصلي و كليدي در حوزه مديريت توسعه شهري و حل مسائل و معضلات كالبدي فضايي شهري است. از سويي ديگر، اگر پذيرفته شود مديريت منابع انساني در هر سازمان يكي از اولويت‌هاي اصلي آن است و در نهادهاي تخصصي جذب نيروي متخصص مهم‌ترين بخش آن محسوب مي‌شود، لذا وجود يك سيستم مديريت تخصص محور منابع انساني، در سازمان مديريت شهري ضرورتي مهم دارد. در اين حوزه، برنامه‌ريزي جانشين پروري بر مبناي شايستگي كه به‌طور ويژه براي مديريت شهري تبيين شده باشد از نيازهاي كنوني مديريت شهري در ايران است كه همواره دستخوش تغييرات خارج از قاعده تخصصي و مبتني بر تحولات سياسي و روابط قدرت شده است. پژوهش حاضر در جهت ايفاي دغدغه‌اي تخصصي باهدف تبيين مؤلفه‌ها و الگوهاي شايسته گزيني براي بهينه‌سازي مدل جانشين پروري كاركنان در عرصه مديريت شهري در معاونت شهرسازي و معماري شهرداري تهران به اين موضوع پرداخته است.روش اين پژوهش آميخته (كمي-كيفي) است كه بر مبناي چارچوب نظري استخراج شده از مباني نظري بر پايه مطالعه منابع كتابخانه‌اي، در دو بخش تحليل كيفي و كمي با استفاده از روش‌هاي خاص هر بخش انجام پذيرفته است. در بخش كيفي پژوهش از روش تحليل محتوا و مصاحبه عميق بر مبناي تكنيك گلوله برفي و در بخش كمي از پرسشنامه نيمه باز در سطح كاركنان و براي تحليل آن از روش ارزيابي چند معياره سوارا استفاده شده است. در نهايت بر اساس چارچوب نظري و تحليل صورت گرفته به ارائه مدل شايسته گزيني براي بهينه‌سازي مدل جانشين پروري كاركنان در عرصه مديريت شهري پرداخته شده است.