بررسي تطبيقي عوامل تبيين كننده ميزان كيفيت زندگي (مورد كاوي: محله جنت‌آباد شمالي و محله هفت حوض نارمك)

يكي از مفاهيم مهم در برنامه‌ريزي شهري، توجه به مفهوم كيفيت زندگي به عنوان عنصر مهم در ارتقاء وضعيت زندگي در محيط‌هاي شهري مي‌باشد. براي سنجش ميزان كيفيت زندگي يا همان احساس رضايتمندي از كميت و كيفيت زندگي در محله‌هاي شهري بايد به تمامي عوامل اجتماعي، رشد اقتصادي، فرهنگ، محيط شهري و... توجه نمود. در اين مقاله هدف مقايسه ميانگين سطح شاخص‌هاي كيفيت زندگي شهري و شناسايي و دسته‌بندي عوامل تبيين كننده ميزان كيفيت زندگي در محله‌هاي جنت‌آباد شمالي و هفت حوض نارمك تهران مي‌باشد. پژوهش حاضر از نظر هدف كاربردي و از نظر شيوه‌ي پژوهش توصيفي- تحليلي و كمي دسته‌بندي شده است. نحوه‌ي گردآوري اطلاعات به صورت كتابخانه‌اي، اسنادي و همچنين روش‌هاي پيمايشي مشاهده مستقيم و پرسشنامه همراه بوده است. با توجه به هدف اصلي تحقيق جهت مقايسه ميانگين سطح كيفيت زندگي در محله‌هاي هدف از آزمون مقايسه ميانگين‌ها و براي تعيين عوامل تبيين كننده ميزان كيفيت زندگي در محله‌‎هاي هدف از تكنيك تحليل عاملي در محيط نرم‌افزار SPSS 26 استفاده شده است. نتايج تحليل نشان مي‌دهد ميانگين سطح كيفيت زندگي در محله هفت حوض با عدد 101.2706 بالاتر از محله جنت‌آباد شمالي با عدد 93.1000 مي‌باشد. مهم‌ترين عامل تبيين كننده ميزان كيفيت‌ زندگي در محله جنت‌آباد شمالي عامل مديريتي با واريانس تبيين شده 11.056 مي‌باشد در حالي كه براي محله هفت حوض عامل مديريت شهري با واريانس تبيين شده 12.458 به عنوان قوي‌ترين عامل شناسايي و ارزيابي شده است. محله‌ي حوض به سبب وضعيت مطلوب دسترسي به خدمات و تسهيلات محلي، وجود‌ راسته‌ي تجاري و خرده‌فروشي‌هاي متعدد، تنوع سرويس‌هاي حمل‌ونقلي، كاربري‌هاي فرهنگي (شهر كتاب و سراي محله هفت حوض)، ميدان زيباي هفت حوض و ميدانچه‌ها و پارك‌هاي سبز محلي كه به مطلوبيت هواي محله افزوده است از نظر كيفيت زندگي در وضعيت بالاتري نسبت به محله جنت‌آباد شمالي قرار دارد.