سنجش سرمايۀ خودكارآفرينانه بر تعهد شغلي و تاب‌آوري شغلي دانشجويان

هدف: با توجه به تغييرات گسترده در جهان، امروزه كار و فعاليت شكل تازه‌اي به خود گرفته است و به سوي خودكارفرمايي و خوداشتغالي در حركت است. هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسي تأثير آموزش سرمايۀ خودكارآفرينانه بر تعهد شغلي و تاب‌آوري شغلي دانشجويان دختر مقطع كارشناسي دانشگاه حضرت معصومه(س) بود. روش: اين پژوهش از نوع نيمه‌تجربي با طرح پيش‌آزمون پس‌آزمون و گروه كنترل بود كه با توجه به هدف پژوهش، از بين 700 دانشجوي مقطع كارشناسي، 30 نفر به روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب و به طور تصادفي در گروه آزمايش و كنترل(هر كدام با 15 عضو) قرار داده شدند. اعضا در هر گروه قبل و بعد از مداخله به وسيلۀ مقياس تعهد شغلي(بلاو، 1985) و مقياس تاب‌آوري شغلي(استرابي، 2010) سنجش شدند. درگروه آزمايش به مدت هشت جلسه آموزش سرمايۀ خودكارآفرينانه اجرا شد، اما گروه كنترل مداخله‌اي دريافت نكردند. يافته‌ها: نتايج تحليل كواريانس نشان داد تفاوت معناداري بين ميانگين‌هاي دو گروه آزمايش و كنترل در مرحلۀ پس‌آزمون در دو متغيّر تعهد شغلي و تاب‌آوري شغلي وجود داشت(0.005 P). نتيجه‌گيري: آموزش سرمايۀ خودكارآفرينانه بر افزايش تعهد شغلي و تاب‌آوري شغلي دانشجويان مؤثر است.