مباني حاكم بر حل‌وفصل دعاوي خانوادگي با رويكرد عدالت ترميمي

خانواده شالوده‌ جامعه انساني و كانون اصلي رشد و تعالي افراد محسوب مي‌شود و براساس اصل دهم قانون اساسي همه‌ قوانين و مقررات و برنامه‌ريزي‌هاي آن، بايد جهت آسان‌كردن تشكيل خانواده و استواري روابط خانوادگي بر پايه‌ حقوق و اخلاق اسلامي باشد. بااين‌حال همانند هر نهاد ديگري ممكن است اختلافاتي در آن به وجود آيد. در اين موارد بايد تا حد امكان كوشيد تا اختلافات به نحوي حل‌وفصل شود كه به جايگاه ارزشمند خانواده لطمه‌اي وارد نشود. در قوانين ما كه برگرفته از فقه اماميه است، ظرفيت‌هايي وجود دارد كه دو طرف دعوا مي‌توانند براي حل‌وفصل اختلافات خود به جاي مراجعه به دادگاه از آنها استفاده كنند. لازم به ذكر است عدالت ترميمي نيز به‌عنوان پارادايم حل‌وفصل مسالمت‌آميز اختلافات سعي دارد با درگيركردن طرفين يك اختلاف در مسير حل آن و ايجاد فضاي گفت‌وگو و جبران خسارات، مسير معقولي جهت برطرف‌كردن اختلافات ترسيم كند؛ ازاين‌رو توجه به اين رويكرد در رسيدگي به اختلافات خانوادگي ضرورتي انكارناپذير است. نگارنده در اين پژوهش ضمن تأكيد بر ترميمي‌شدن رسيدگي به دعاوي خانوادگي به بررسي راهكارهاي مؤثر در حل‌وفصل دعاوي خانوادگي مي ‏پردازد.