رابطه فردگرايي با تأثيرات زيست محيطي مصرف در بين شهروندان اروميه‌اي

مقدمه: توسعه ي پايدار چالش بزرگي براي جوامع در حال توسعه است، چرا كه شهروندان آن‌ها با سبك هاي زندگي مصرفي، فراتر از ظرفيت زيست ‌محيطي شان از منابع طبيعي استفاده مي كنند. چنين تأثيري كه از آن تحت عنوان «ردپاي اكولوژيك» ياد مي‌شود، در كنار عوامل ديگر، تحت تأثير عوامل ارزشي و نگرشي مانند فردگرايي، مادي‌گرايي و مصرف‌گرايي است. روش: روش تحقيق مورد استفاده در پژوهش حاضر از نوع توصيفي و همبستگي است. جامعه آماري پژوهش شهروندان 1565 سال شهر اروميه بوده كه از ميان آنها 516 نفر با استفاده از نمونه گيري خوشه اي انتخاب و مورد بررسي قرار گرفته اند. جهت جمع آوري اطلاعات از پرسشنامه هاي ردپاي اكولوژيك ترنر (2013)، مادي‌گرايي ريشينس (2004)، مصرف‌گرايي بيبين (1994) و فردگرايي استفاده شد. يافته ها: داده‌ها با استفاده از آزمون‌هاي مدل معادلات ساختاري تجزيه و تحليل شد. نتايج نشان داد كه متغيرهاي فردگرايي (بصورت غير مستقيم از طريق مصرف گرايي و مادي گرايي) و مادي گرايي (بصورت مستقيم)، اثري مثبت و معني دار (در سطح معني داري كمتر از 0.01) بر ميزان ردپاي اكولوژيك مصرف در بين شهروندان اروميه اي دارند. بر اساس نتايج حاصل از برازش مدل مسير، متغيرهاي مستقل تحقيق حدود 20 درصد از تغييرات ردپاي اكولوژيك را تبيين كردند. نتيجه گيري: جهت‌گيري هاي ارزشي فردگرايانه و مادي‌گرايانه از عوامل اصلي مؤثر بر ردپاي اكولوژيك شهروندان است و ضروري است، جهت كاستن اندازه ردپا، مداخلات رسمي و غيررسمي آموزشي و فرهنگ‌سازي در دستور كار مسئولين امر قرار گيرد.