بررسي تغييرات تبخيرتعرق پتانسيل در شرايط اقليمي آينده تحت سناريوهاي واداشت تابشي (مطالعه موردي: ايستگاه بندر انزلي)

بهبود برآوردهاي تبخيرتعرق پتانسيل (ETp) در تعيين دقيق نياز آبي گياهان بويژه در شرايط تغيير اقليم اهميت زيادي دارد. در اين مطالعه تبخيرتعرق پتانسيل در ايستگاه بندر انزلي با استفاده از دو روش هارگريوز-ساماني و تورنتوايت بر اساس داده‌هاي دوره 1985-2018 مورد ارزيابي قرار گرفت. مدل آماري SDSM جهت مقياس‌كاهي خروجي‌هاي مدل گردش عمومي CanESM2 تحت سناريوهاي واداشت تابشي (RCP2.6، RCP4.5 و RCP8.5) استفاده شد. براي ارزيابي و پيش‌نگري داده‌هاي اقليمي، دوره آماري 2018-1986 به عنوان دوره پايه و دو دوره آماري 2050-2025 و 2100-2075 به عنوان دوره‌هاي پيش‌نگري استفاده شدند. بر اساس نتايج حاصله، دما تحت همه سناريوها و براي هر دو دوره زماني آينده روندي افزايشي خواهد داشت. نتايج نشان داد كه p‏ET از سال 2025 تا 2100 تحت سه سناريو افزايش خواهد يافت به جز در روش تورنتوايت كه در دوره زماني 2075-2100 در ماه مارس كاهش پيدا خواهد كرد. در سناريوي RCP2.6، بيشترين مقدار افزايش p‏ET در روش تورنتوايت در ماه ژوئيه و برابر با 55 ميلي‌متر به دست آمد. اين مقدار در روش هارگريوزساماني برابر با 1.63 ميلي‌متر در ماه آوريل محاسبه شد. در سناريوي RCP4.5 بيشترين مقدار افزايش در ETp در روش تورنتوايت در ماه ژوئيه (برابر با 54.96 ميلي‌متر) و در روش هارگريوزساماني در ماه ژانويه (برابر با 1.45 ميلي‌متر) طي دوره 2025 تا 2100 به دست آمد. در سناريوي RCP8.5 بيشترين مقدار افزايش در تبخيرتعرق پتانسيل در روش تورنتوايت در ماه ژوئن (برابر با 40.34 ميلي‌متر) و در روش هارگريوزساماني در ماه ژانويه (برابر با 1.72 ميلي‌متر) طي همان دوره محاسبه گرديد. همچنين، كمترين افزايش p‏ET در سناريوي RCP4.5 بين سال‌هاي 2025 و 2050 و در سناريوي RCP8.5 بين سال‌هاي 2075 و 2100رخ خواهد داد.