علم ديني از منظر واقع‌‌گرايي انتقادي

فاقد عنوان لاتين

در دهه‌‌هاي گذشته در بحث از امكان يا امتناع علم ديني، از ديدگاه‌هاي مختلف فلسفۀ علمي (اثبات‌‌گرايي، ابطال‌‌گرايي پوپري، برنامۀ پژوهش علمي لاكاتوشي، پارادايم علم كوهني وغيره) بهره گرفته شده است، اما تاكنون دربارۀ قابليت‌‌هاي واقع‌‌گرايي انتقادي در حمايت از ايدۀ علم ديني كار چنداني انجام نشده است و پژوهش‌هاي انجام‌شده نيز به ابعاد مختلف ايدۀ علم ديني نپرداخته‌‌اند. در اين مقاله پس از معرفي مختصر واقع‌‌گرايي انتقادي، به‌صورت متمايز «معناداري»، «امكان»، «ضرورت»، «مطلوبيت»، «چگونگي توليد» و «آينده» علم ديني از منظر واقع‌‌گرايي انتقادي بررسي مي‌‌‌شود تا نشان داده شود اين دستگاه فلسفي، كه فلسفۀ علوم طبيعي، فلسفۀ علوم انساني و فلسفۀ فراطبيعت را دربرمي‌‌گيرد، ظرفيت بالايي براي پشتيباني از ايدۀ علم ديني دارد.