مقايسه‌‌ عملكرد مدل‌‌هاي اوليه و بهينه‌شده اتوماسيون سلولي در پيش‌بيني گسترش آتش‌سوزي جنگل

مدل‌‌ اتوماسيون سلولي به‌عنوان يكي از پركاربردترين مدل‌‌هاي شبيه‌‌سازي گسترش آتش، نيازمند به‌كارگيري پارامترهاي مناسب و ضريب‌هاي دقيق هستند. هدف اصلي پژوهش پيش‌رو، مقايسه‌‌ مدل‌‌هاي اوليه اتوماسيون سلولي و مدل بهينه‌شده با استفاده از الگوريتم كلوني زنبورعسل به‌منظور پيش‌بيني نرخ گسترش آتش‌ در يك جنگل دست‌كاشت در شمال شرقي استان گلستان است. با تهيه نقشه واقعيت زميني نمونه‌اي، قابليت داده‌هاي طيفي نوري و راداري ماهواره‌‌هاي سنتينل 1 و 2 براي تهيه نقشه تيپ و تراكم پوشش گياهي مورد نياز در مدل‌سازي گسترش آتش به‌عنوان هدف فرعي بررسي شد. پس از تصحيح تصاوير و استخراج شاخص‌هاي گياهي، نقشه‌هاي نوع و تراكم پوشش گياهي با استفاده از الگوريتم جنگل تصادفي تهيه شد. نتايج ارزيابي صحت نشان داد كه بهترين نتيجه با تلفيق داده‌‌هاي نوري و راداري به‌دست مي‌آيد (صحت كلي و ضريب كاپا به‌ترتيب 0.81 و 0.75). مدل‌سازي گسترش آتش با استفاده از مدل‌هاي اوليه و نيز با ضريب‌هاي بهينه‌شده در پژوهش‌هاي پيشين انجام شد. به‌منظور بهبود نتايج و بررسي مقايسه‌اي، ضريب‌هاي مدل براساس شرايط منطقه با استفاده از الگوريتم كلوني زنبورعسل بهينه‌سازي شد. سپس، مدل‌سازي تكرار شد و با آتش‌سوزي واقعي مقايسه شد. نتايج نشان داد كه مدل‌هاي بهينه‌شده با الگوريتم كلوني زنبورعسل (بهينه‌شده Alexandridis و همكاران (2011) با صحت كلي، ضريب كاپا و ضريب سورنسن به‌ترتيب 0.92، 0.74 و 0.78 و بهينه‌شده Alexandridis و همكاران (2008) به‌ترتيب 0.93، 0.74 و 0.78) مطابقت بيشتري با آتش‌سوزي واقعي در مقايسه با مدل‌هاي اوليه و بهينه‌شده پيشين داشتند.