تأثير شش هفته تمرينات پلايومتريك بر توان انفجاري ورزشكاران دختر تكواندوكار و شمشيرباز

امروزه تمرينات پلايومتريك به عنوان شيوه‌اي مؤثر كه در پي تقويت عملكردهاي سرعتي و انفجاري ورزشكاران است، مورد توجه مربيان قرار گرفته است. لذا هدف از پژوهش حاضر، مقايسۀ تأثير شش هفته تمرينات پلايومتريك بر توان انفجاري اندام تحتاني تكواندوكاران و شمشيربازان مي باشد. جامعۀ آماري اين پژوهش نيمه‌تجربي، تكواندوكاران و شمشيربازان دختر شهر تبريز در سال 1392 هستند كه از بين آنان 7 تكواندوكار و 7 شمشيرباز به روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند و در دو گروه تجربي قرار گرفتند. نمونۀ هر دو گروه به مدت شش هفته (سه جلسه در هفته) به انجام تمرينات منتخب پلايومتريك پرداختند. براي تجزيه و تحليل داده‌ها، از آزمون كولموگروفاسميرنوف براي نرمال بودن داده‌ها و از آزمون تحليل واريانس دوطرفۀ هم بسته براي آزمون فرضيه‌ها استفاده شد. نتايج آماري نشان داد كه تمرينات پلايومتريك به طور معناداري باعث افزايش توان انفجاري اندام تحتاني آزمودني‌ها مي شود، اما اثر گروه (رشتۀ ورزشي) معنادار نبوده است. بررسي تفاوت بين تكواندوكاران و شمشيربازان در تأثير تمرينات پلايومتريك بر توان بي‌هوازي اندام تحتاني معنادار نيست. نتيجه گرفته مي شود كه تمرينات پلايومتريك به عنوان يك روش تمريني كم‌هزينه، انجام‌پذير و ثمربخش در كنار ساير روش‌هاي تمريني مي‌تواند مورد استفاده قرار گيرد.