بررسي تطبيقي آدم ربايي در حقوق كيفري ايران و ايالات متحده آمريكا

Study of Kidnapping in Iranian and USA Criminal Law

اهتمام و احترام به آزادي اشخاص به معناي آزادي رفت و آمد از حقوق بنيادين بشر است و آدم ربايي يكي از مصاديق نقض آن و از جرايم عليه شخصيت معنوي اشخاص شمرده مي شود. آدم ربايي از آن جهت كه ممكن است وقوع برخي از جرايم را نيز تسهيل نمايد در طبقه جرايم مانع نيز قرار مي گيرد. جرم انگاري آدم ربايي در حقوق ايران و آمريكا نشان از اهتمام قانونگذاران دو كشور در حمايت از آزادي شخصي دارد. با اين وجود سياست كيفري آمريكا در مقايسه با ايران هم در مقوله جرم انگاري و هم كيفرگذاري كارآمدتر مي باشد. جرم انگاري چندپاره، نارسا، زايد و مبهم از يك سو و كيفرگذاري نامتوازن و تبعات سوء ناشي از آن حمايت كيفري كارآمد ايران را با چالش هاي جدي مواجه ساخته است. در مقابل جرم انگاري نقض آزادي شخصي تحت عنوان مجرمانه واحد يا پايه و جرايم مرتبط با آن و اعمال سيستم مجازات هاي مدرج با هدف برقراري دقيق تناسب بين جرم و مجازات در آمريكا به كارآمدي آن كمك نموده است.

Respect for the freedom of individuals means freedom of movement for all fundamental human rights, and kidnapping is considered one of its violations and crimes against the spiritual identity of individuals. Kidnapping also falls under the category of hindrance because it may facilitate some crimes. The kidnapping in Iranian and USA law indicates the efforts of the two countries' legislators to protect personal freedom. However, USA criminal policy is more effective in both criminalization and punishment than Iran. The fragmented, inadequate, unnecessary and vague criminalization of criminality and the consequent mismanagement and consequent mismanagement of it have posed serious challenges to Iran's effective criminal protection. In contrast, criminalization of violations of personal liberty as a unit or basic crime and related offenses and the application of a system of punitive penalties for the purpose of accurately establishing the proportionality between crime and punishment in the USA have greatly contributed to its effectiveness.