مطالعه پردهٔ نقاشي «سه مطالعه براي فيگورها بر مبناي تصليب» اثر فرانسيس بيكن بر مبناي الگوي تحليل تكويني

فرايند پيدايش و شكل‌گيري يك اثر هنري، همواره دغدغه هنرمندان و پژوهش‌گران در مطالعات هنري بوده است. هم‌چنين آفرينش اثر هنري، به جهت دارا بودن وجوه مهارتي و تكنيكي، موضوع برنامه‌هاي آموزشي نيز بوده است. اين امر، اهميت مطالعه مسير پيدايش يك اثر را متذكر مي‌شود. تحقق اين مسئله به واسطه نقد تكويني و روشمند بودن آن، امكان پذير است. چرا كه اين نقد روند شكل‌گيري متن را با تمركز بر تمام وجوه برون‌متني و درون‌متني يك اثر و با تكيه بر مشاهده عيني و مستندات مادي، ممكن مي‌سازد. اين نوشتار بر آن است تا روش اين نقد را در حوزه مطالعات نقاشي تبيين نمايد. بدين منظور، تابلوي نقاشي »سه مطالعه براي فيگورها بر مبناي تصليب، ۱۹۴۴ « از فرانسيس بيكن، با استفاده از الگوي تحليل تكويني، مورد مطالعه قرار مي‌گيرد. و بدين پرسش‌ها پاسخ داده مي‌شود؛ چه‌گونه مي‌توان شيوه نقد تكويني را در بررسي و نقد آثار تجسمي به‌كار گرفت؟ چه عواملي در كيفيت نقد تكويني آثار نقاشي اثرگذار هستند؟ در اين پژوهش درمي‌يابيم كه بيكن به جهت رفتار تكويني متمايز خود، دامنه متفاوتي از پيشامتن برجاي مي‌گذارد كه در كميت مستندات پرونده تكوين اثرگذار است. اين امر موجب مي شود تا مطالعه فرايند تكوين اين متن، با تكيه بيشتر بر ساير عناصر پيرامون متن، شامل پيرامتن، فرامتن و پيش‌متن، ميسر شود.