بيان امر الهي از طريق هنر پيكرسازي در دين هنري يوناني (بر اساس پديدارشناسي روح و درس گفتارهايِ زيباشناسي هگل)

هنر پيكرسازي يوناني، كامل‌ترين و مناسب‌ترين ريختِ تجسمي براي بيان امر الهي در دين هنري يوناني و انواع مشابه خود در اديانِ پيشين و پسين است. در پيكرسازي يوناني صورت و محتوا به صورت متعادل و در تعامل با يكديگرند، روح و مادّه هيچ‌يك بر ديگري چيرگي ندارد. روح (امر الهي)، منزل مناسب خويش را پيكر انساني تشخيص مي‌دهد و اين خودآگاهي از طريقِ »كارِ « هنرمند، بيان شده و نمايان مي‌گردد. بنابراين خدايان ايدئال و آرماني دين هنري، كه در حماسه‌هاي يوناني متولد شده بودند، در هنر پيكرسازي، صورت عيني و انضمامي يافتند. در هنر پيكرسازي يوناني، روح از توحش پيشين دست كشيده و مدنيت را مناسبِ آزادي كران‌مند خويش مي‌يابد. بنابراين در پيكرسازي يوناني اتحادي بين خدا و انسان به دست مي‌آيد كه هر يك را نيازمند ديگري مي‌كند و انسان يوناني به خاطر رابطه حسّي بي‌واسطه با امر الهي احساس در خانه بودن دارد. هنر پيكرسازي با همكاري معماري (معبد)، نقش بي‌همتايي براي تشكيل »ملت « در يونان عصر كلاسيك دارد. علاوه بر آن تن‌يافتگي خدا در دين هنري يوناني، زمينه را براي ظهورِ انسان خداي مسيحي فراهم مي‌آورد. با اين‌حال هنر پيكرسازي يوناني در بيانِ شايسته امر الهي نابسنده است، اين نابسندگي به محدويتِ كلِّ هنر بر مي‌گردد.